Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Julien Hucq - 'Light Blue' (Early Bird, 2019)

In 2018 deed ik een stedentripje naar Valencia met mijn zoon. De afspraak was: hij een bezoekje aan het stadion van Valencia, ik een bezoek aan een jazzclub. Natuurlijk deden we alles samen. Zo kwam ik terecht bij de Jimmy Glass Jazz Bar. Het bleek een mooi intiem zaaltje te zijn, waar de muzikanten via wat opzijgeschoven tafels en stoelen het podium konden bereiken. Op het affiche prijkte de naam van Julien Hucq, van wie ik nog nooit gehoord had. Het werd een mooi doorleefd concert in een traditionele bezetting met bas, drums, piano en sax. Ik raakte in gesprek met Hucq, een alleraardigste Franstalige Belg, die in 2012 New York is neergestreken. Ik stuurde hem nog wat foto's van het concert en we onderhouden sindsdien contact. Eind 2019 leverde hij zijn achtste cd af, 'Light Blue', verwijzend naar een compositie van Thelonious Monk.

Deze keer speelt Hucq met een kwintet: hijzelf op altsax, Claudio Roditi op trompet, George Cables op piano, Marcos Varela op bas en Victor Lewis op drums. Met deze klassieke bezetting verwacht je dito muziek. Tot op zekere hoogte is dat ook zo. De repertoirekeuze, met daaronder twee composities van Hucq zelf en een van de onlangs overleden trompettist Roditi, gaat zeker in die richting. Maar allereerst valt meteen de geluidskwaliteit op: helder, fris en sprankelend. Complimenten aan sound engineer John Lee. En eigenlijk geldt dat voor de hele plaat. Ja, klassieke mainstream, hardbop en swing, maar toch ook fris en sprankelend.

In het openingsnummer 'Mudd’s Mode' gaat Hucq er al lekker in met mooie variaties op zijn alt. Al snel neemt Roditi het over en je hoort de klasse van deze Braziliaan. Een pianosolo van Cables sluit er lekker op aan en ook Varela mag zichzelf introduceren op bas. Slagwerker Lewis sluit het nummer met een solo af. Je hoort dat hier een goede band staat met individuele klasse, die prettig op elkaar ingespeeld is. Een heerlijk lichte en dansbare compositie van Hucq volgt met wederom fraaie solo's van Hucq en Roditi. Degelijk vakmanschap en hoorbaar spelplezier. In 'This One Is For Us' hoor je onmiddellijk de Braziliaanse inbreng van Roditi, een heerlijk ritme ligt onder de compositie met sterke solo's van Cables, lekker omfloerst trompetspel van Roditi en soepele speelse variaties van Hucq op altsax.

Na deze vreugde volgt de ingetogen ballad 'Here’s That Rainy Day'. Prachtige muziek bij de regen en storm van de afgelopen dagen. Erg stemmig en melancholisch. De solo van Varela op bas is een pareltje, net als de pianosolo van Cables. Vervolgens wordt Monks compositie 'Light Blue' voorzien van een originele en doorleefde interpretatie. Hucq en Roditi leveren beiden indrukwekkende solo's af, terwijl de ritmesectie onverstoorbaar, maar oerdegelijk werk aflevert en ook weer de gelegenheid krijgt te soleren. Mooi ook hoe de alt van Hucq en de trompet van Roditi tegen elkaar aankruipen en een bigband-achtig geluid produceren.

Als toetje volgt het uptempo 'X', een compositie van Hucq. Een bijzonder levendig geheel met een overtuigend groepsgeluid. Tevens een mooi feestelijk slot van een fraai album dat de aandacht verdient.

Hucq bereidt momenteel een Europese tour voor, dus waarschijnlijk is hij ergens dit jaar op de Nederlandse podia te zien. Heel jammer dat Roditi daar niet meer bij zal zijn. Het zal voor de saxofonist nog een zorg zijn hoe deze leemte in te vullen.

Labels:

(Johan Pape, 7.3.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.