Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Klijn Kwartet - 'Safe Ground' (eigen beheer, 2019)
Opname: december 2017 / oktober 2018

In juni 2015 woonde ik eigenlijk redelijk toevallig het eindexamenconcert bij van pianiste Silvie Klijn. Het programma met overwegend hedendaags gecomponeerde muziek, een andere liefde van mij, trof me. In de afgelopen jaren zag en sprak ik haar zo nu en dan en sloeg de muzikale verandering met enige verwondering gaande. Van uitvoerder van gecomponeerde muziek van anderen, waar ze reeds tijdens dat eindexamen talent voor bleek te hebben, bewoog ze gaandeweg richting de jazz en naar het schrijven van eigen muziek. Een eerste album 'Safe Ground' verscheen vorig jaar zomer en verdween hier tussen massa's andere cd's, om er nu weer onder vandaan gevist te worden.

Klijn heeft zich omringd met gitarist Tiago Lageira, bassiste Julia Kooreman en drummer Floris van Elderen, terwijl zij zelf tekent voor alle composities, piano speelt en zingt. Het album start met het dromerige 'Visingsö', een duidelijk ritme begeleidt zwevende aanslagen en dito zang. In 'Summer Rays' zit meer tempo, al blijft het kwartet ook hier duidelijk in dromerige sferen, "The warm breeze, the careless days. The loud laughter of rolling waves" verklankend. Bedachtzame aanslagen ook op 'In Seclusion'; ze verraden de klassieke achtergrond van deze pianiste. Kooreman voegt zich erbij en dan zingt Klijn een innemend liedje over afscheid. Meer een luisterliedje in het singer-songwriter genre overigens dan een jazznummer, iets dat nog versterkt wordt door de bijdrage van Lageira. Dynamische, repetitieve patronen in 'Thousand Lives' van Lageira, die hier eindelijk zijn gitaar eens laat janken, ondersteund door Van Elderen en Klijns zang.

Maar dan zijn we reeds halverwege het album en wordt duidelijk dat de muziek - hoe mooi ook - vooral nogal tam en voorspelbaar is. Er zitten aardige stukken bij, maar om nu te zeggen dat Klijn hier een echt stevig album neerzet, nee. Dat 'Thousand Lives' springt er dan nog het meeste uit. Maar verder wordt hier op geen enkele wijze het experiment gezocht, terwijl Klijn dat wel kent vanuit de gecomponeerde muziek, iets dat mij bevreemdt. Hier win je die spreekwoordelijke oorlog niet mee.

De tweede helft is helaas meer van hetzelfde. 'Fain' klinkt prachtig ingetogen, zuidelijk. In 'Dialog' vlamt het kwartet nog in het tweede deel, maar dat is niet genoeg. Een mooie plaat voor de fans van luisterliedjes, maar met jazz heeft dit weinig te maken.

Labels:

(Ben Taffijn, 23.2.20) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.