Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
De Noren en de Oriënt
Daniel Herskedal Quartet, vrijdag 15 november, Paradox, Tilburg

Noren die de muziek spelen van de Oriënt, het is weer eens iets anders. En ze kunnen het, de leden van dit kwartet rondom blazer Daniel Herskedal: pianist Eyolf Dale, percussionist Helge Andreas Norbakken en violist Bergmund Waal Skasilen. Geen bassist, dat is niet nodig, want Herskedal is niet zo maar een blazer; hij bespeelt de tuba en de bastrompet, instrumenten die het laag meer dan voldoende vertegenwoordigen. Kan me overigens niet heugen wanneer ik voor het laatst een bastrompet hoorde. Een meer dan interessant instrument, dat ook nog eens heel mooi klinkt, vooral als je hem zo subtiel bespeelt als Herskedal.

Het kwartet bracht reeds drie albums uit: 'Slow Eastbound Train', 'The Roc' en 'Voyage'. Vatten we hun muziek samen, dan valt op dat alle nummers zeer ingenieus in elkaar zitten en Herskedal grossiert in aantrekkelijke melodieën en stevige ritmes. Het zijn kortom stukken waarin geen onvertogen noot klinkt en alles perfect op zijn plek valt.

In 'Seeds Of Language' gaat Dale dan ook direct vol gas met een flamboyante melodie op de piano, waarna Skaslien in 'Slow Eastbound Boat' verrast met een pakkende, fijnzinnige vioolsolo, waar de Scandinavische weemoed in doorklinkt. Hier - en dat zal ons de rest van het concert blijven opvallen - klinkt ook in hoge mate de invloed van folk door. Opmerkelijk in dit stuk is ook de rol van Norbakken en zijn percussie. Die wijkt in alles af van de standaard, bestaande uit Afrikaanse trommels, een basdrum, velgen in de rol van bekkens en een grote collectie aan gongs. Hij creëert er een boeiend geluid mee. Dat slagwerk speelt ook een grote rol op 'Chatham Dockyard', een zeer sfeervol stuk, waarin Herskedal de wereld van het avontuur uitstekend weet te vangen.

In tegenstelling tot de eerste set, die voor een groot deel uit ouder werk bestaat, kiest Herskedal voor de tweede set vooral uit stukken van het laatste album, 'Voyage'. Het vangt aan met 'The Horizon', dat een mooi voorbeeld vormt van harmonische inventiviteit. De wijze waarop de blazer hier de hoge klanken van de percussie mengt met die van de piano is opvallend. Je kunt bijna niet onderscheiden wie precies welk geluid maakt. Het wordt gevolgd door een zeer fijnzinnige solo op bastrompet en een prachtig lyrische pianosolo van Dale. De uitvoering van 'The Mediterranean Passage In The Age Of Refugees', waarin Herskedal duidelijk aandacht vraagt voor een van de meest schrijnende misstanden van onze tijd, vormt zonder meer een van de hoogtepunten tijdens dit concert. Hij schildert hier prachtige muzikale vergezichten, waarin de wanhoop en de vertwijfeling onmiskenbaar doorklinken. Een stuk dat uitnodigt tot reflectie.

Twee andere gedenkwaardige momenten in deze set zijn de solo's van Norbakken en Herskedal, respectievelijk in 'Batten Down The Hatches' en 'Crosswind Landing'. De percussiesolo van Norbakken heeft veel weg van een ritueel. Met zijn onorthodoxe drumset weet hij hier zeer bijzondere klanken te produceren. Hij bespeelt de Afrikaanse trommels met dunne stokjes, benut een rijk scala aan gongs en bellen en creëert een bezwerend ritueel. Dat hij daarbij ook nog murmelt, roept, schreeuwt en percussiegeluiden met zijn stem maakt, maakt het allemaal nog spannender. Zet deze man gerust een avond solo op het podium, het zal geenszins vervelen. Herskedal soleert in 'Crosswind Landing' op zijn tuba. Middels circulaire ademhalingstechnieken roept het geluid daarbij associaties op van een rijdende stoomtrein, een machine of wat er verder nog pruttelt, stottert en gromt.

Klik hier voor een fotoverslag van Louis Obbens.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 24.11.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.