Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
vrijdag 14 maart 2025
 


Concert
Bezield eerbetoon aan Herbie Hancock
Don Braden & Rob van Bavel Quartet, dinsdag 12 november 2019, De Smederij, Groningen

Met termen als 'de beste' of 'de creatiefste' moet je oppassen. Niet alleen zijn die termen doorgaans subjectief, ook beoordeel je een persoon, een situatie of een proces doorgaans op onvolledige gegevens. Als je bijvoorbeeld afgaat op de (militaire) radioprogramma's die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Verenigde Staten werden opgenomen en gedistribueerd, zou je moeten concluderen dat Dinah Shore met afstand de beste, de meest geliefde jazzzangeres van die tijd was.

Nochtans zijn velen geneigd toetsenspeler en componist Herbie Hancock (1940) als de meest vooraanstaande jazzmuzikant van de laatste tijd te beschouwen. Ik kan ze geen ongelijk geven. Vandaar de Tribute to Herbie Hancock die rietblazer Don Braden en bassist Joris Teepe, beiden verbonden aan het Groninger Prins Claus Conservatorium, op poten hebben gezet. In De Smederij kregen we de 'maiden voyage' van dit project te horen; inmiddels is er als het goed is een plaatopname van.

Het programma opende dan ook, heel toepasselijk, met het nummer 'Maiden Voyage', een vroege hit die Hancock in 1964 op de plaat zette, twee jaar na zijn overrompelende debuut onder eigen naam, 'Takin’ Off'. 'Watermelon Man' (van dat eerste album) was door Teepe in een compleet nieuw jasje met een afwijkend patroon gestoken. Dat het ritme op onverwachte momenten struikelde belette Braden niet flink uit zijn slof te schieten. Als een meloenverkoper die naar huis wil en zijn waar zo snel mogelijk aan de man probeert te brengen. De ritmische valkuilen waren in goede handen bij drummer Owen Hart Jr., die erin slaagde om het tegen de haren strijkende funkkarakter tot zijn en ons voordeel om te buigen. Zijn aanpak lijkt op het eerste oor te karakteriseren als een monoloog, maar in wisselwerking met de overige muzikanten bleek het toch eerder een polyloog. Hij is niet simpelweg een ideale drummer, zijn aandeel in het totaalgeluid is zeker zo groot als dat van de collega's. Zijn combinaties van bekkens en snaar resulteerden in een primaire, om niet te zeggen vulgaire beat die oh's en ah's losmaakte. Hart had niet voor niets vóór het optreden twintig minuten besteed aan het stemmen van de trommels. En doorgaans is zoiets een gunstig teken.

Het tenorgeluid van Don Braden is gepolijst en vervolgens licht gezandstraald. Afgestudeerd aan de Art Blakey University lijkt hij primair geïnspireerd door Wayne Shorter. Zijn altfluit leende zich prima voor dromerige ballads als 'Butterfly'. 'Role Model' was een compositie van Teepe. Oorspronkelijk geconcipieerd als bluesschema voor de periodieke jamsessies van de conservatoriumstudenten was het stuk omgewerkt tot een volwaardige compositie. Het was zó nieuw dat de saxofonist tijdens de solo's van de anderen half achter een pilaar verscholen de juiste noten moest spieken en internaliseren. Dat lukte uiteraard voortreffelijk. Pianist Rob van Bavel was een van die solisten, die ook in 'Role Model' bruisende bijdragen leverde.

En nu maar even afwachten hoe de cd (of het virtuele equivalent daarvan) is geworden.

Foto's: Hammie van der Vorst

Labels: ,

(Eddy Determeyer, 23.11.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.