Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog
vrijdag 14 maart 2025
 


Cd's
Hubro Label Night Part 3
Erlend Apneseth Trio with Frode Haltli - 'Salika, Molika' (Hubro, 2019)
Opname: september 2018
Building Instrument - 'Mangelen Min' (Hubro, 2019)
Opname: mei 2018
Bushman's Revenge - 'Et Hån Mot Overklassen' (Hubro, 2019)
Opname: 21-23 februari 2018

Soms lopen de dingen net even anders dan je wilt. Zo was ik toch echt van plan om de Hubro Labelnight in LantarenVenster bij te wonen op 31 oktober. Ik kondigde het nog aan in de twee,aan het label gewijde recensies. Maar de omstandigheden dwongen mij tot het maken van andere keuzes. Het zal u waarschijnlijk bekend voorkomen. De drie bands, die op deze avond ongetwijfeld prachtig hebben gemusiceerd, brachten echter onlangs ook alle drie een album uit, reden genoeg om ze dan maar op deze wijze aan u voor te stellen.

In alle drie de gevallen - het Erlend Apneseth Trio, Bushman's Revenge en Building Instrument - handelt het om een trio. Bij het trio van Apneseht, die de hardanger fiddle bespeelt, gaat het verder om gitarist Stephan Meidell, die zich ook over de elektronica ontfermt, en Øyvind Hegg-Lunde op drums. Voor 'Salika, Molika' krijgen ze daarbij ondersteuning van accordeonist Frode Haltli. Het is een in alle opzichten bijzonder album geworden waarin het trio samen met Haltli op aantrekkelijke wijze Scandinavische folk vermengt met samples van originele volksliederen en stemmige elektronica. Het titelnummer 'Salika, Molika', met een belangrijke rol voor een originele opname van zangeres Karen Hatleberg, vormt daar een mooi bewijs van. De authentieke, duidelijk oude opname geeft een extra lading aan het spel van de muzikanten en de klankwolken van de elektronica. Hetzelfde gebeurt in het bijzonder ritmische 'Takle', waarin we originele opnames van zanger Harald Takle horen. In 'Cirkus' zoekt het kwartet nog sterker het experiment. Horen we aanvankelijk louter het piepen van een apparaat dat nodig gesmeerd moet worden, verderop wordt dit onderdeel van een meeslepend ritmisch patroon. Tot de spanning erin sluipt en donkere machineklanken zich mengen met het ritme. Een bijzondere vorm van folk. In 'Solreven' overheerst het stemmige. We horen Apneseth op de hardanger fiddle, aangevuld met een aantrekkelijk ritme. Het zijn stukken die duidelijk maken waar het bijzondere van dit album in zit: de originele wijze waarop er om wordt gegaan met de traditie. Die vormt hier geen eindpunt, maar een startpunt voor een zeer uniek en overtuigend resultaat.

Building Instrument, bestaande uit Åsmund Weltzien op synthesizer en elektronica, (wederom) drummer Øyvind Hegg-Lunde en zangeres Mari Kvien Brunvoll, eveneens werkend met elektronica, creëert op het derde album 'Mangelen Min' een geheel ander geluid. Het leunt zwaar op abstracte klankwolken, kent invloeden uit de dance - bijvoorbeeld in opener 'Lanke', is vaak uitgesproken ritmisch en is te rangschikken onder de betere harmonieuze popmuziek. Zie het titelstuk en 'Sangen Min'. De hoge, sfeervolle stem van Brunvoll doet de rest. Soms heeft de muziek daarbij iets ongedwongen speels, zoals in 'Rygge Rygge La La', met name door de breekbare zang. In combinatie met de sterk ritmische, soms redelijk mechanisch aandoende elektronica leidt dit tot bijzondere effecten. In 'Klokkespillsymfonien' speelt het trio met meer klassieke muzikale structuren, ook hier weer boeiend gecombineerd met elektronica. Prachtig klinkt ook het korte, bijna symfonische 'Tresten', met zijn vliedende klanknevels, gevolgd door een aantal meer experimentele stukken, waarin de zang op een boeiende wijze in de gelaagde elektronische muziek wordt geïntegreerd.

'Et Hån Mot Overklassen' luidt de titel van het debuutalbum dat Bushman's Revenge uitbracht. 'Spotten met de gegoede lui' betekent dit vrij vertaald. In de lijn van Hubro is ook dit weer een totaal ander album. Percussionist Gard Nilssen, bassist Rune Nergaard en gitarist Even Helte Hermansen maken muziek die tegen de progrock aanschurkt en ons een band als Pink Floyd in herinnering brengt. Zowel door de harmonische structuur als door Hermansens sfeervolle, maar ook duistere gitaarspel. Opener 'Sly Love With A Midnight Creeper' zet dienovereenkomstig de toon. Schitterende klankwolken, passend bij de duistere, verontrustende alternatieve folk, schotelen ze ons voor in 'Folk Kremtar No Av Og Til Berre I Lause Lufta Og'. Het trio creëert er een bijna ondraaglijke spanning mee, zeker als we het opwindende vervolg, 'Happy Hour For Mr. Sanders' erbij betrekken. 'A Bottle A Day Keeps The Wolves At Bay' - fascinerende titel - staat al even bol van spanning. Afgemeten slagwerk, een krachtige bas en het prachtig resonerende gitaarspel van Hermansen zorgen hier voor het gewenste effect. Het duistere, ongenaakbare 'Greetings To Gisle', met gruizig gitaarwerk, ademt in alles de blues. Of Jimi Hendrix weer onder ons verkeert. We sluiten groots af met het bijna een kwartier durende 'Hei Hei Martin Skei'. Een zeer subtiele en uitgebalanceerde compositie, waarin het trio prachtig de spanning weet vast te houden. Het harmonische spel tussen de drie musici maakt dit stuk tot een absoluut hoogtepunt van dit album.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 15.11.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Loek van den Berg - 'Seafarer'
Klik op de hoes om een paar tracks van dit album te beluisteren







Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.