Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Esthetisch raffinement en weerbarstige drive

Gilad Hekselman Trio, vrijdag 18 oktober 2019, Lantaren-Venster, Rotterdam

Het leven lacht de relatief jonge Hekselman toe! De Israëlische gitarist heeft in 2018 het geprezen album 'Ask For Chaos' uitgebracht. Uit de opnamesessies, bestaande uit twee verschillende trio's, blijkt dusdanig goed materiaal te destilleren dat een tweede release, met de voor de hand liggende naam 'Further Chaos', is uitgebracht. Een van deze trio's is ZuperOctave, een basloze line-up met Aaron Parks op toetsen en Kush Abadey op drumkit. Het tweede trio, het gHex Trio met Rick Rosato op bas en Jonathan Pinson op drum, zet het klassieke gitaartrio-geluid, waar Hekselman een belangrijk deel van zijn roem aan ontleent, voort. Onder de noemer van het Gilad Hekselman Trio betreden deze drie musici het podium in Rotterdam om daar twee uur en twee toegiften later pas vanaf te stappen. Zonder een moment van verveling.

De muziek past geenszins in de klassieke betekenis van het gitaartrio-concept. De hierbij geldende regels worden op een vernuftige manier vermeden. Stijlen worden versneden en verrassende, gevarieerde en complexe composities worden uitgevoerd naast een enkele jazzstandard. Hekselman schuwt het gebruik elektronica, zoals een looping-station, niet en laat de gitaar een octaaf hoger klinken om het gewenste resultaat te behalen. Moderne, sprankelende gitaarmuziek.

Met veel sustain opent Hekselman met een blues-rock getiteld 'Scofield', dat naadloos aansluit op het zeer invoelbare nummer 'It Will Be Better'. Melancholisch en fragiel gespeeld. Het derde stuk, 'Tokyo Cookie', start met een luchtige cadans, waarop het thema kort wordt aangehaald en daarna breekt de hel los. Vuige, weelderige solo's maken een einde aan het eenvoudige thema. Drums en bas zwellen aan, waardoor de dynamiek wordt geïntensiveerd.

De oeroude Monk-klassieker '’Round Midnight' opent vederlicht met de sensitieve tikken van Jonathan Pinson op de cimbalen. Geleidelijk wordt de standard onstuimiger en vindt Hekselman een weg om langdurig en virtuoos te improviseren. Het lang uitgestelde, melodische outro is exemplarisch voor het creatief vermogen van de gitarist. Zijn drift tot improvisatie droogt niet op. Met een octaaf hoger en door de inzet van loopings accelereert Hekselman door. Uiteindelijk wordt het slotstuk 'Do Re Mi Fa Sol', een dromerige ballad, gespeeld. Met subtiele aanrakingen van de snaren en een laagdrempelig, gefloten refrein.

Echter, het trio slaat nogmaals toe met een aantal extra nummers. Gilad Hekselmans vermogen om esthetisch raffinement af te wisselen met weerbarstige gedeelten zorgt voor spanning en sensatie. Het verzoek vanuit het publiek om het vloeiende 'Verona' uit 2015 als toegift te willen horen, spreekt boekdelen. Passievolle, moderne muziek met kristalheldere, open gitaarlijnen, met aandacht voor melodie en een immense groove.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels: ,

(Louis Obbens, 31.10.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.