Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd's
Hubro Label Night Part 2
Lumen Drones - 'Umbra' (Hubro, 2019)
Opname: 2016-2018
Frode Haltli - 'Border Woods' (Hubro, 2019)
Opname: augustus 2017 & april 2018
Ståle Storløkken - 'The Haze Of Sleeplessness' (Hubro, 2019)

In dit tweede Hubro-portret in aanloop naar de Label Night in het Rotterdamse LantarenVenster staan we allereerst stil bij Lumen Drones. Dit trio, bestaande uit violist Nils Økland, gitarist Per Steinar Lie en drummer Ørjan Haaland, blijkt een klasse apart. De term postrock schiet ons te binnen bij opener 'Inngang'. Iets wat nog versterkt wordt door het hermetisch ritmische en opzwepende 'Droneslag', waarin Lie en Haaland een perfecte basis leggen voor Øklands verrichtingen. Vuurwerk van het betere soort. Jazz is dit allang niet meer, we malen er niet om, we zitten gekluisterd aan de luidsprekers. En dan het meeslepende, gruizige, ietwat onbehagelijke 'Gottlaus Slatt'. De desolaatheid van die hut in een besneeuwd landschap die de hoes siert, wordt hier verklankt. Via het al even pakkende 'Umbra', met een pakkend repetitief getokkeld patroon, belanden we in een lawine, 'Avalanche In A Minor'. Zet u dus schrap en laat u niet volledig overspoelen door de stroom van ruige klanken die het trio hier aan hun instrumenten ontlokt! In 'Speil' en 'Etnir' horen we de viool van Økland. Eerst in een prachtige, indringende, van rafelrandjes voorziene solo - melancholie in pure vorm - en aansluitend meebewegend op een deinend ritme van Haaland. Postrock dus op dit tweede album, 'Umbra' van Lumen Drones, maar zeker ook alternatieve folk, twee stijlen die elkaar raken. Hier zeer consistent vertolkt in negen meeslepende stukken. Grijsdraaien dat album.

Accordeonist Frode Haltli kwam onlangs eveneens met een nieuw album, 'Border Woods'. De verdere bezetting valt op: twee percussionisten, Hakon Stene en Eirik Raude, en Emilia Amper op de nyckelharpa, een Zweeds snaarinstrument dat veel wordt gebruikt binnen de volksmuziek. In 'Wind Through Aspen Leaves' ontvouwt zich een wonderschoon klanklandschap, vol prachtige nuances in het hoog en met een meeslepende onderstroom. De percussionisten hanteren hier duidelijk de strijkstok. In 'Mostmägg Polksa' ontvouwt zich op een percussief patroon een aantrekkelijke volksmelodie, gespeeld op de nyckelharpa. Haltli valt bij en er ontstaat een prachtige dialoog tussen de twee instrumenten, aangevuld met een pakkend ritme. Mooi ook hier dat melodische passages worden afgewisseld met meer abstracte, het is tenslotte geen folkalbum. Haltli komt uitgebreid aan bod in 'Taneli’s Lament (Sorrow Comes To All...)' en laat hier horen dat een accordeon als geen ander instrument melancholie kan verklanken. Dat gebeurt ook in 'Valkola Schottis' door de percussie, maar dan op een veel abstracter niveau. Een waaier van boventonen ontvouwt zich hier. Verderop laat de invloed van de folk zich weer gelden en horen we Haltli weer op een meeslepend ritme. Prachtig verstild, weemoedig gaat het eraan toe in het afsluitende 'Quietly The Language Dies'. De kroon op een prachtig album, waarin traditie en experiment elkaar op spannende wijze ontmoeten.

Last but not least komt hier Ståle Storløkken aan bod, die als enige een soloalbum uitbracht, Iets dat verder nergens aan af te horen is. Met een batterij aan toetsinstrumenten - synthesizers, mellotron, Fender Rhodes, hammondorgel en zo nog wat meer - creëert hij op 'The Haze Of Sleeplesness' een bijzonder klanklandschap. Aanvankelijk nog enigszins feeëriek en sfeervol, krijgt het al snel spookachtige, zich richting horror bewegende trekken. Geheel passend bij de titel, zullen we dus maar zeggen. Meer dan de andere albums is dit stuk te zien als een soort van doorlopende suite in zeven delen. We beginnen dan ook met een 'Prelude', waarin de toon wordt gezet. Daarna neemt Storløkken ons mee op een trip door prachtige klanknevels. Bijzonder is 'Stranded At Red Ice Desert. Remember Your Loved Ones (In Memory Of My Dear Mother)'. We horen hier vreemde geluiden, een repeterend ritme en een kale, onbestemde, vervreemdende melodie. Klanken die in het aansluitende 'Turbulence' nog verder uit het lood worden getrokken. Storløkken kiest hier voor pure noise, een door distortion volledig vervormde klankstorm. Zelden was een titel zo toepasselijk. Dit korte stuk vindt zijn voltooiing in het zeer ritmische 'Skyrocket Hotel', waarna we in 'Nitro Valley' weer worden geconfronteerd met duistere klanknevels, een spookachtige spanning en een stevig er-is-hier-iets-niet-pluis gevoel.

De Hubro Labelnight vindt plaats op 31 oktober in LantarenVenster, Rotterdam. Er zijn optredens van Building Instrument, Bushman's Revenge en het Erlend Apneseth Trio.

Labels: ,

(Ben Taffijn, 30.10.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.