Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Kim In The Middle - 'The 7 Year Itch' (Rail Note, 2019)

Opname: 6 juli / 6-7 augustus 2018

Kim In The Middle heet heel toepasselijk het kwartet van Kim Versteynen. Zeven jaar bestaat de groep en na het titelloze debuut uit 2011 en 'Open & Close' uit 2014, zag onlangs 'The 7 Year Itch' het licht. Noem Versteynen niet simpelweg jazzzangeres, daarmee doe je haar tekort, getuige ook weer dit nieuwe album, waarop ook plaats is voor Kate Bush' 'The Man With The Child In His Eyes' en voor 'Les Berceaux' van de Franse componist Gabriel Fauré. Begeleid door pianist Arne Van Coillie, bassist Flor Van Leugenhaeghe en drummer Gert-Jan Dreessen, nieuw op dit album, weet ze aan al die verschillende stukken op geheel eigen wijze vorm te geven.

Dat begint al met 'Brief', op zeer melodieuze muziek van de Italiaanse accordeonist Renzo Ruggiero, die we hier horen in een gastbijdrage op melodica. Versteynen schreef zelf de tekst, beweegt zich vlot tussen de noten door, afgewisseld met prachtige, welluidende solomomenten van Ruggiero. Bijzonder is ook haar versie van het eerder genoemde 'The Man With The Child In His Eyes', dat in niets aan Bush doet denken, maar volstrekt origineel wordt gebracht. Met dank aan de puntige en swingende pianosolo van Van Coillie en de stuwende ritmesectie. 'Don’t Smoke in Bed', bekend geworden door Nina Simone, krijgt de vereiste bluesy touch door Versteynen, maar zeker ook door de prachtige, heerlijk schurende trompetsolo van gastsolist Bart Maris. Uitstekend raad weet ze eveneens met 'Dark Cloud' van Jon Hendricks en Zoot Sims, inclusief een mooie scatbijdrage. En ook hier kan Van Collie zich prima uitleven.

Het meest ongewoon is natuurlijk de versie van 'Les Berceaux', een van de drie liederen die Fauré in 1873 uitgaf onder het opusnummer 23. Ook hier kiest Versteynen voor een geheel eigen interpretatie. Ze doet recht aan het origineel, de sfeer van die tijd, maar kiest in plaats voor een klassieke versie, die zou overigens de mogelijkheden van haar stem ook te boven gaan, voor een meer jazzy aanpak. Voor 'Joseph' schreef gitarist Tim Finoulst - met wie Versteynen een duo vormt - de muziek en Versteynen de tekst. Bassist Van Leugenhaeghe krijgt een grote rol in dit sterke en heel persoonlijke nummer over de opa van Versteynen, waar ze nooit echt contact mee kreeg.

Apart is ook het slepende 'Bleke Lach', dat een avant-gardistische uitvoering krijgt met hoofdrollen voor Van Leugenhaeghe, Dreesen en ook hier Maris. Versteynen schreef deze Nederlandse tekst op een stuk van bassist Eberhard Weber. Afsluiten doen we dansend met het Braziliaanse 'É Com Esse Que Eu Vou', een stijl waar Versteynen zich, zo liet ze eerder horen, eveneens uitstekend bij thuis voelt.

In de Jazztube zie je de videoclip van 'Brief'.

Labels:

(Ben Taffijn, 3.8.19) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.