Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
John Scoffield Quartet maakt indruk in uitverkocht Muziekgebouw
woensdag 31 oktober 2018, Muziekgebouw aan 't IJ, Amsterdam

In december 2017 werd gitarist John Scofield 66, ter gelegenheid waarvan hij een nieuwe plaat maakte, 'Combo 66'. De meervoudig winnaar van Grammy Awards richt zich op deze plaat vooral op straight-ahead jazz en swing.

Voorafgaand aan het concert in het Muziekgebouw had Koen Schouten een kort interview met de oude meester. Aan de hand van zorgvuldig gekozen geluids- en videofragmenten ontstond al snel een ontspannen sfeer, waarin Scofield zich duidelijk op zijn gemak voelde en een aantal aardige anekdotes vertelde. Zoals die keer dat hij zijn eerste gitaar ging kopen en de voor hem toen nog onbekende Bob Dylan ook aan het shoppen was. Gevraagd naar het openingsnummer van het concert vertelde de gitarist dat dit 'Icons At The Fair' zou worden. Op de vraag waar dit nummer over gaat kwam de spontane reactie: "It’s a jazz song so it isn’t about anything." Herbie Hancock (icon 1) schijnt aan de haal te zijn gegaan met een aantal akkoorden uit Paul Simons (icon 2) Scarborough Fair. Scofield is hier, op zijn beurt mee aan de slag gegaan en heeft ook nog gebruik gemaakt van een lick van Miles Davis (icon 3).

Het idee van het interview voorafgaand aan het concert is erg sterk en de aanpak van Koen Schouten bleek uitstekend te werken. Ik beveel iedereen aan om bij een volgende gelegenheid een uurtje eerder te komen om dit mee te pikken. Het voegt echt iets toe aan het concert.

'Icons At The Fair' is een frisse en uptempo compositie geworden, die ik met de beste wil van de wereld niet kan koppelen aan het oorspronkelijke Paul Simon-nummer. Maar een sterke opening was het zeker. Direct werd duidelijk dat Scofield zich omringd heeft met een stel topmuzikanten. Gerald Clayton kreeg de ruimte op de vleugel en liet een aantal heerlijke improvisaties horen en het geheel werd door de ritmesectie magnifiek ondersteund. Drummer Bill Stewart bleek een bescheiden tovenaar te zijn, met subtiele tempowisselingen en goed geplaatste accenten. Samen met de al net zo bescheiden maar even virtuoze bassist Vicente Archer vormde hij de degelijke basis van het kwartet.

Er werd meteen stevig doorgepakt met 'Combo Theme' en 'Can’t Dance', waarop Gerald Clayton de vleugel inruilde voor het hammondorgel en het kwartet direct een andere vette sound neerzette. Een stevige swing gierde door het Muziekgebouw en steeds meer mensen begonnen mee te bewegen met de muziek; er werd zichtbaar genoten. Stewart werd door Scofield in het zonnetje gezet met een compositie van zijn hand: 'F U Donald' (van de onlangs verschenen cd 'Band Menu').

Natuurlijk moest er een toegift gespeeld worden. Het werd de standard 'But Beautiful', waarin nog eens gedemonstreerd werd hoe subtiel en gepassioneerd Scofield zijn muziek kan laten klinken. Want ook de ballads stonden als een huis.

Scofield is er in geslaagd met 'Combo 66' een frisse vernieuwende plaat neer te zetten die aantoont dat 66 eerder associaties oproept met Route 66 dan met pensioen gaan. Het enthousiasme waarmee de set gespeeld werd en de gemixte en uitgebalanceerde samenstelling van de band werkten aanstekelijk. Sco's rauwe randje was steeds aanwezig en het speelplezier was zichtbaar. Mooi om te zien dat Scofield zich blijft vernieuwen en er nog steeds zin in heeft. Ik sluit niet uit dat er nog een Grammy Award voor hem in zit.

Klik hier voor foto's van dit concert door Johan Pape.

Labels:

(Johan Pape, 9.11.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.