Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
MJO heeft Bernstein te pakken
Bernstein Celebration Tour, Millennium Jazz Orchestra o.l.v. Joan Reinders feat. Laura Bohn, zondag 30 september 2018, Muziekkamer Assen

"De populaire song is geschreven voor geld, wordt gezongen voor geld en sterft wanneer het geld niet langer binnenrolt. Hij imiteert en is gewoontjes, zonder emoties."

Geen uitspraak die je van Leonard Bernstein zou verwachten, bij uitstek degene immers die de 'lagere' en de 'hogere' kunsten verbond. Toch schreef de componist, pianist, dirigent en educator dat in 1947, in het tijdschrift Esquire. In datzelfde artikel steekt hij de loftrompet over George Gershwin, Cole Porter en Richard Rodgers, maar, vindt hij, hun werk heeft geen invloed op de 'serieuze' muziek.

Daaruit zou je mogen opmaken dat de componist van 'Westside Story', 'On The Town' en 'Fancy Free' de werelden van de klassieke en de amusementsmuziek als volstrekt verschillende entiteiten zag. Dat sluit aan bij wat Laura Bohn, de vocaliste van deze Bernstein Celebration Tour, in de programmatoelichting schrijft: "Zijn lichte werk is vanuit klassieke principes uitgedacht, opgebouwd en genoteerd."

Leonard Bernstein leende uit de werelden van de jazz, de film en de musical, elementen - ritmen, kleuren, cut-up technieken - die hij in zijn werk integreerde, waarmee hij een unieke hybride klanktaal creëerde. En Joan Reinders vertaalde dat weer terug naar het jazzidioom. Dat ging overigens niet zonder slag of stoot, ook in juridische zin niet. Zijn bewerkingen, op papier en op geluiddrager, moesten eerst naar het Bernstein Estate, waar ze grondig tegen het licht werden gehouden. Het verlossende jawoord markeerde de eerste keer in de geschiedenis dat de erven toestemming gaven voor jazzarrangementen van het oeuvre. Een prestatie van formaat: Reinders trok het materiaal namelijk onmiskenbaar naar zich toe. De orkestleider heeft het onderste uit de kan gehaald. Zijn 'Cool' (uit de 'Westside Story') was een overweldigend klanktapijt waarin kleuren subtiel in elkaar overrimpelden en stemmingen haasje-over speelden. Het Millennium Jazz Orchestra tackelde "het meest complexe stuk dat ooit op Broadway is gespeeld" (Reinders) met een concentratie en precisie die je niet echt van een jazzensemble zou verwachten.

Iets dergelijks gold ook voor de integratie van de stem van de klassiek geschoolde Bohn in het orkestgeluid. In het hoog houdt de sopraan het orkest met gemak bij. Haar heldere geluid is overigens eerder voor musical dan voor jazz geschikt. Daarvoor is er te weinig rook op de stembanden en in de longen neergeslagen. Maar haar scatduetten met de solisten van de band waren grappig en to the point. Ook in 'One Hundred Ways' (uit 'Wonderful Town') toonde Bohn haar gaven als comédienne.

'Prelude, Fugue And Riffs' is het enige stuk dat Bernstein ooit voor een jazzorkest heeft geschreven - voor dat van Woody Herman, in 1949. Het is aanzienlijk jazzier, swingender en minder abstract dan het befaamde 'Ebony Concerto' dat Igor Stravinsky vier jaar eerder voor de Herman Herd had gecomponeerd. 'PF&R' sterft van de dynamiek, het contrapunt en de ritmen.

Hier past slechts de ontbloting van het hoofd en een nederige neiging. Voor Bernstein én voor Reinders, Bohn en het Millennium Jazz Orchestra.

Labels:

(Eddy Determeyer, 1.10.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.