Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd's
Frank Carlberg / Noah Preminger - 'Whispers And Cries' (Red Piano, 2018)

Opname: 5-6 juli 2017
Anat Cohen / Fred Hersch - 'Live In Healdsburg' (Anzic, 2018)
Opname: 11 juli 2016

Twee duo's. Twee keer riet plus piano. Vier grootmeesters.

Bij alle overeenkomsten tussen deze twee albums valt na een paar keer luisteren een kardinaal verschil op. Waar Anat Cohen en Fred Hersch vooral bezig zijn, van afzonderlijke draden veelkleurige weefsels te vervaardigen, lijken Noah Preminger en Frank Carlberg vooral geïnteresseerd in het ontrafelen van bekende structuren. In dit verband kwam bij mij de term 'ontbinden in factoren' bovendrijven. Ineens, vanuit het niets, na ik wil niet weten hoeveel jaren. Wordt het nog altijd gedaan, in het basisonderwijs? Ik mag aannemen van wel. Maar daar zijn pianist Carlberg en saxofonist Preminger vooral mee bezig, dus. Je hebt geen idee uit hoeveel onderdelen zo'n 'Take The A Train' bestaat. Carlberg improviseert hier alsof hij afhankelijk is van een blindenstok. Zo is ook 'Embraceable You' een voorbeeld van een overbekende song die een volstrekt vrije interpretatie krijgt. Elk akkoord wordt gebruikt als springplank voor duizelingwekkende capriolen. Daarbij valt op hoe trefzeker de artiesten blijven klinken, ondanks alle risico's die ze nemen.

Preminger toont zijn indrukwekkende instrumentbeheersing in 'Try A Little Tenderness'. Zijn rollende reeksen zijn een tikje over the top - mooi materiaal, lijkt mij, voor een conservatoriumstudent om te transcriberen en uit te voeren. (En in het kader van een masterstudie te orkestreren en te harmoniseren.)

Wat is dat geluid trouwens volmaakt! Jimmy Katz kenden we als een voortreffelijke in-your-face fotograaf, maar hij blijkt als geluidstechnicus ook nog eens gouden oortjes en handjes te hebben. De opname kwam tot stand in de charmante Jordan Hall, de concertzaal van het New England Conservatory in Boston. Het geluid is rijk en ruimtelijk, maar zonder storende echo's. Ja, in 'Tea For Two' hoor je de pianosnaren gedempt meezingen met de saxofoon. Fuck separation!

Het meest uitgesproken voorbeeld van Cohens en Hersch' tendens tot integratie is de 'Jitterbug Waltz'. Hier spelen de musici om en om twee of meer nootjes, langs de melodische lijn van Fats Wallers song. Voor would-be jitterbugs lijkt mij dit stuk trouwens niet eens zo makkelijk te tackelen.

De hele sfeer van dit recital is overwegend ingetogen. Fred Hersch' pianosolo in 'The Purple Piece' is een tot klinken gebrachte gedachtengang, met verhelderende inzichten en invallen die de moeite waard zijn er even bij stil te staan. Saxofonist Anat Cohen laat zich van haar meest lyrische kant zien in het wonderschone 'Isfahan'. Alsof ze haar 'creoolse' geluid uit Tremé heeft gehaald, in plaats van Tel Aviv. In dit verband is ook de toegift, 'Mood Indigo', relevant. Cohen lijkt hier Barney Bigard te groeten, die het nummer in 1927 uit New Orleans (toen het nog 'Dreamy Blues' heette) in New York introduceerde, bij Duke Ellington.

Klik hier om 'Live In Healdsburg' van Anat Cohen & Fred Hersch te beluisteren.

Labels:

(Eddy Determeyer, 21.3.18) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.