Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Sextet los zand

Odei Al-Magut Sextet, dinsdag 7 november 2017, De Smederij, Groningen

Eigenlijk is het elke dinsdag raak in het Groninger eetcafé De Smederij. Het simpele basisrecept is: voor de pauze een min of meer vaste groep of project en daarna een niet zelden uitbundige jamsessie. Er is altijd wel wat bij dat er uitspringt.

Dat was afgelopen dinsdag niet anders. Eerst kregen we het Odei Al-Magut Sextet, een groep die een jaar of zes geleden geformeerd werd en sindsdien incidenteel een reünie viert. Dat kan ook niet anders, gezien de zeer uiteenlopende locaties waar de respectieve leden zich ophouden. De leider/trombonist bijvoorbeeld houdt om beurten domicilie in Amsterdam, New York, Groningen en de rest van de wereld. Het Sextet trad thans dan ook niet aan in de organieke bezetting: de helft van de groep bestond uit remplaçanten. Dat hoorde je in het gebrek aan samenhang en in de neiging de tempi te laten versnellen. Jammer ook dat Al-Magut kennelijk geen achtergrondjes voor de solisten had uitgeschreven, wat met een frontlijn van trompet, trombone en tenorsax heel goed uit had kunnen pakken.

Toetsenspeler Dart Morris viel op met zijn elegante spel en zijn grote oren. Er waren momenten van intense interactie met de onvolprezen funkmeister en basgitarist Benson Itoe.

Liet de souljazz van het Al-Magut Sextet dus een onbevredigend gevoel achter, de jamsessie bood meer vuurwerk. In 'I’ll Remember April' – waar heb ik dat liedje toch eerder gehoord? – gaf Iakovos Symeonidis een beknopte, doch volledige cursus bopgitaar, maar we spitsten onze oren en schoven naar het puntje van onze stoel toen hij samen met udspeler Özhan Acikbas een oosterse drone inzette. Heel curieus: secondenlang was ik ervan overtuigd dat de muzikanten hun instrumenten aan het stemmen waren, terwijl de performance allang begonnen was. Voorzichtig werd er wat ritme toegevoegd. Bassiste Rozan Asmussen, een klein doch kennelijk onbevreesd meiske (of mag je dat ook niet meer zeggen? Nou, sorry hoor) spijkerde de groove grondig vast en Morris kon de verleiding niet weerstaan om het Roland-keyboard ter hand te nemen. En toen trombonist Vlad Psaruk er passende jankende noten aan toe kwam voegen hád de zaal het niet meer. Met bijna onzichtbare gebaartjes en ogenblikken werd de zaak op koers gehouden – dit is jazz, friends and neighbors. Bij de laatste noot pleurde het drumstel in elkaar, ook nog eens.

Labels:

(Eddy Determeyer, 18.11.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.