Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
VEIN - 'VEIN Plays Ravel' (Double Moon, 2017)
Opname: april 2017

Dat het Zwitserse VEIN niet zomaar het zoveelste pianotrio is, bewees het reeds eerder. Op het voorlaatste album 'The Chamber Music Effect' haalden ze hun inspiratie zowel uit de jazz als uit de westerse klassieke muziek en op hun nieuwe cd 'VEIN Plays Ravel' gaan ze daarin nog een stap verder. De drie musici - pianist Michael Arbenz, bassist Thomas Lähns en drummer Florian Arbenz - hebben voor dit album op zeer creatieve wijze de muziek van de Franse componist Maurice Ravel naar jazz vertaald.

Ravel, die leefde van 1875 tot 1937, geldt samen met Claude Debussy als een van Frankrijks grootste vernieuwers van de klassieke muziek aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. Naar analogie van schilders als Claude Monet, Pierre-Auguste Renoir en Édouard Manet, die we tot de stroming van het impressionisme rekenen, schilderden deze componisten met klank. Ravel heeft een bescheiden oeuvre nagelaten, waarvan de muziek voor het ballet 'Boléro' natuurlijk verreweg het beroemdst is, vanwege die bedwelmende melodie die eindeloos wordt herhaald, alleen dan door steeds meer instrumenten, tot een daverende climax. VEIN zette het eveneens op de plaat, ruim 17 minuten duurt het, met de Britse saxofonist Andy Sheppard als gastsolist voor de overbekende melodie en een aantal andere gastmusici om het geheel eveneens te laten aanzwellen tot orkestrale proporties. Voegt het wat toe? Jazeker. Ondanks het feit dat de bijna ondraaglijke spanning en die zinderende passie van het origineel hier totaal niet uit de verf komt. Maar dat geeft niet, er komt veel voor terug. Vooral in het tweede deel van het stuk slaagt dit trio plus erin om een nieuwe dimensie toe te voegen.

Er staan meer geslaagde bewerkingen op dit album. De versie die VEIN maakt van 'Le Tombeau De Couperin', oorspronkelijk geschreven voor pianosolo, gaat erin als koek en ook de bewerking van het het bekende ‘Pavane pour une infante défunte’ is de moeite waard. Juist omdat dit trio het aandurft om echt nieuwe versies van deze stukken te maken. Een album dus dat zich bovenal kenmerkt door lef. Je moet het maar durven om zo’n iconisch stuk als de ‘Boléro’ op deze wijze ter hand te nemen. Als het dan ook nog slaagt en daar is zeker sprake van, mag je je als trio op de borst kloppen. Wat ons betreft dus op naar het volgende experiment met de klassieken.

Labels:

(Ben Taffijn, 23.10.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.