Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
John Abercrombie Quartet - 'Up And Coming' (ECM, 2017)

Opname: april-mei 2016

John Abercrombie. Het eerder dit jaar bij ECM Records verschenen 'Up And Coming' blijkt zijn laatste te zijn. Zoals bekend overleed hij op 22 augustus jongstleden. 72 werd hij, veel te jong nog om dood te gaan. Maar in de slipstream van dit tragische nieuws is het goed om dit album voor het voetlicht te brengen. In 1979 nam Abercrombie voor de eerste keer een album op onder de naam John Abercrombie Quartet, bestaande uit gitaar, bas en drums, aangevuld met een tweede solist. Op de eerste drie albums, 'Arcade', 'Abercrombie Quartet' en 'M', verschenen tussen 1979 en 1981, was dat pianist Richie Beirach, naast bassist George Mraz en drummer Peter Donald.

Dan is het lange tijd stil rond het John Abercrombie Quartet. Pas in 2009 verschijnt 'Wait Till You See Her'. De ritmesectie is inmiddels veranderd en bestaat nu uit drummer Joey Baron en bassist Thomas Morgan. Aangevuld met violist Mark Feldman als solist. Vanaf het uit 2012 stammende 'Within A Song' blijft de ritmesectie gelijk, met wederom Joey Baron op drums en nu Drew Gress op bas. En na tenorsaxofonist Joe Lovano op 'Within A Song' kiest de gitarist op de laatste twee albums ('39 Steps' en 'Up And Coming') ook weer voor een pianist, Marc Copland, als tweede solist.

Onveranderd blijft de muziek. Verstild, poëtisch en van een grote ingetogen kracht. Ja, je wordt blij van 'Joy'. Zowel van Abercrombies verstilde gitaarspel als van Coplands pianospel, onderling vervlochten tot pure harmonie. En je wordt enthousiast van het duo Baron - Gress en hun fijne ritmes in het veel te korte 'Flipside', evenals van Abercrombies eclatante gitaarspel. Briljant is Abercrombie in het muzikale verhaal dat hij vertelt in 'Sunday School', dat tevens een luisterrijke solo van Gress bevat. En dan dat wonderlijk subtiele 'Tears' van Copland. Als op een goudschaaltje wegen de twee solisten hier iedere noot.

Naast stukken van Abercrombie en Copland bevat het album een cover, 'Nardis' van Miles Davis. Het nummer stamt uit 1958 en is vooral bekend in de uitvoering van Bill Evans - beiden zaten in het sextet van Cannonball Adderley. Davis zelf nam het vreemd genoeg nooit op. Het nummer heeft het karakter van een langzame, exotische dans en Abercrombie bouwt de melodie zeer zorgvuldig op, geflankeerd door Barons hoekige drumspel.

Abercrombie is dood. Gelukkig kunnen we de herinnering levend houden door zijn albums. En hij zal nog menige musicus inspireren, zoveel is wel zeker.

Klik hier voor geluidsfragmenten van dit album.

Labels:

(Ben Taffijn, 4.10.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.