Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Winston Byrd - 'Once Upon A Time Called... Right Now!' (Ropeadope, 2017)


Winston Byrd is zo'n trompettist die je overal tegen kunt komen. Zijn niet bepaald bescheiden geluid sierde het Duke Ellington Orchestra (van na Ellington), maar ook producties van hiphop-icoon Usher. Zo is ook het gebodene op 'Right Now!' zeer divers te noemen.

De deur wordt onverschrokken ingetrapt in het openingsnummer 'Ramblin’'. Zeker, de Ornette Coleman-compositie blijkt zich 58 jaar na dato heel goed te lenen voor een eigentijdse, opgefunkte behandeling. Met een prominente wahwahgitaar (van David Sampson), een juichend en bubbelend orgel (van Julian Le) en de eveneens op de wahwah aangesloten trompet van de meester zelf.

Als het hoog en hard moet heb je aan Byrd een betrouwbare kracht. Hij zit ergens tussen Clark Terry en Maynard Ferguson. Zijn fenomenale instrumentbeheersing spat van alle tracks af, maar op zijn subtielst en overtuigendst is Byrd in een relatief rustig nummer als 'Anne Rising'. Daarbij houdt hij ervan je op het verkeerde been te zetten. Want tijdens de eerste maten van 'On This Night Of A Thousand Stars' verkeer je in de overtuiging dat het orkest van mambo-koning Pérrez Prado heupwiegend binnenkomt om 'Cherry Pink An Apple Blossom White' nog maar weer eens uit de mottenballen te halen. Zijn piccolotrompet in 'Borrowed Time' en 'Blue Rondo A La Turk' slingert je tussen Beatles en Bach en in 'Brotherhood Of Man' is Clark Terry gevangen in een spiegelpaleis. 'One Life, One Love' is dan weer zo'n typisch eigentijds R&B-nummer, compleet met koortje en handclaps.

De enige track waar je vraagtekens bij kunt zetten is 'Mumbles', al is het alleen maar omdat Terry zelf het zoveel beter en definitiever heeft gedaan. En lolliger.

'Right Now!' is een zwaar geproduceerde affaire geworden, opgenomen in vier studio's in Californië en Pennsylvania. 31 Muzikanten waren erbij betrokken. Straight ahead of smooth, Winston Byrd trekt er zijn neus niet voor op of zijn hand voor om. Dit is heel wat grappiger dan veel van die contemporaine onzin waarbij jazz een onzalige verbintenis aangaat met funk en hiphop. Ik zou deze gast wel eens live aan het werk willen zien. Kon nog wel eens op een vet feestje uitdraaien.

Klik hier om dit album te beluisteren.

Foto: Len Carsillo

Labels:

(Eddy Determeyer, 17.8.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.