Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Tot op het bot opwindend
James Brandon Lewis Trio, woensdag 8 maart 2017, Paradox, Tilburg

Bandleider en tenorsaxofonist James Brandon Lewis vormt, samen met Luke Stewart op elektrische bas en Warren G. 'Trae' Crudup op drums, een trio dat nu al gerekend wordt tot een van de meest opwindende en vooruitstrevende jazzensembles van de laatste tijd. En dat uit Amerika! In de ontwikkeling van de jazz is Europa inmiddels de Verenigde Staten gepasseerd. Jazzmuziek, geworteld in de 20e eeuw, is taaier dan weleens wordt gedacht. In beperktere mate geldt dat ook voor een klein deel van de muzikanten, afkomstig van het Amerikaanse continent. Zij zijn bereid te veranderen. De luisteraars, die na een 'oorwassing' Paradox hebben verlaten, zijn niet anders dan overweldigd door de muzikale bezieling van het drietal.

James Brandon Lewis heeft in 2016 zijn vierde plaat uitgebracht. Het materiaal dat vaak zonder pauzes voorbij dendert, is in belangrijke mate afkomstig van het onder eigen beheer uitgebrachte 'No Filter'. Na zijn debuutalbum 'Moments' uit 2010 zijn vooral 'Divine Travels' en 'Days Of Freeman' met gejuich ontvangen. Op zijn debuut voor het Okeh-label met de avonturiers William Parker en Gerald Cleaver wordt de vrije muzikale opvatting van Lewis vooral geïnspireerd door het spirituele. 'Days Of Freeman' uit 2015, met drummer Rudy Royston en baslegende Jamaaladeen Tacuma, wordt primair beinvloed door de hiphop.

Tijdens het hele optreden lijkt, vooral in de eerste set, het traject van de hogesnelheidstrein te zijn verlegd. Alsof de duivel op de hielen zit stoomt het trio in een razend tempo en zonder scrupules door. Brandon Lewis speelt uitgesproken, agressief en in extremis hard. Vaak met optimale urgentie en soms met korte statements. Het is echter de verbluffende en rijke gedetailleerdheid van zijn tenorspel die een mens doet zinderen. Ook nu komen elementen van spirituele muziek en hiphop terug in het spel. Maar is de toevoeging van de vrije funk van Ornette Coleman's Prime Time-band onderscheidend voor de avant-gardistische aanpak van Lewis. Het basgeluid van Stewart spreekt de taal van Tacuma, wars van enige consideratie. Zijn bas legt heftig en schijnbaar vrijelijk een eigen weg af. Funky en met smoel. Crudups woeste percussie is onmenselijk accuraat. Jachtig onderstreept de drummer de onstuimigheid die deze muziek zo kenmerkt.

Na de pauze wordt de onbevreesde, energetische aanpak vervolgd en ontstaat er net iets meer ruimte tussen de noten. Bij vlagen wordt het tempo zelfs enigszins vertraagd en worden onverwachte wendingen in de sfeer van de muziek aangebracht. De muziek blijft gedomineerd worden door vrije funkopvattingen, al steken soms swing- en calypso-elementen de kop op. Geen hapklare brokken, eerder als ingrediënten voor sluipmoordenaars. De rekening wordt meedogenloos betaald. Het trio speelt eendrachtig met het idee beter zelf te verslinden dan verslonden te worden. Zelfs het spelen van een ballad wordt niet geschuwd. Echter wel met een spijkerhard en intens gearticuleerd geluid, mystiek en somber. De rauwe, ongepolijste street sound blijft het optreden domineren. Pure Afro-Amerikaanse roots wordt vol trots, zelfbewust en strijdbaar uitgedragen. Brandon Lewis rijgt het spirituele, de hiphop en de complexe vrije funk aaneen met jazz.

'Bamako Love' van Don Cherry is de melodische afsluiting van een dampend en niets ontziend avontuur, onder leiding van het James Brandon Lewis Trio.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 18.3.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.