Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Martin Blume presenteert nieuw kwartet
Delius/Kaufmann/Manderscheid/Blume, zaterdag 18 februari 2017, PlusEtage, Baarle-Nassau

De in 1956 geboren drummer en percussionist Martin Blume heeft inmiddels een lange staat van dienst opgebouwd en trad sinds zijn debuut in de begin jaren tachtig zo ongeveer met alle groten in de geïmproviseerde muziek op. Zo hoorde we hem nog zeer onlangs, samen met collega-percussionist Paul Lovens, vibrafonist Els Vandeweyer en pianist Fred Van Hove tijdens de marathon die Van Hove's tachtigste verjaardag markeerde. Dat we hier wederom over Blume schrijven hangt samen met een nieuw kwartet dat hij vorig jaar presenteerde in Keulen. Een kwartet dat naast Blume op slagwerk bestaat uit bassist Dieter Manderscheid, pianist Achim Kaufmann en saxofonist/klarinettist Tobias Delius en dat nu zijn opwachting maakt in de PlusEtage. Voorwaar een sterbezetting. Manderscheid heeft, als generatiegenoot van Blume, al ongeveer net zo'n indrukwekkende staat van dienst opgebouwd. En voor Kaufmann en Delius geld hetzelfde, al zijn zij een generatie jonger. Waarbij Delius, sinds 1984 woonachtig in Nederland, voor ons natuurlijk het meest bekend is.

Bovenstaande namen overziend zal het u niet verrassen dat het kwartet de gehele set kiest voor de pure improvisatie zonder enige afspraak vooraf. Het levert in de twee sets menig verrassend en boeiend moment op, waarbij opvalt dat het kwartet zijn beste prestaties levert als het goed op stoom is. Als Blume en Manderscheid een stevig ritmisch patroon neerleggen, dat door Kaufmann wordt benut om er zijn verdichte notenclusters tegenaan te gooien en door Delius om hartverscheurende lijnen te blazen op zijn tenorsax. Met net dat kleine beetje onzuiverheid, dat kleine rafelrandje om het spannend te maken. Natuurlijk zijn er ook rustige momenten, zoals het duet tussen Manderscheid en Blume in de eerste set, waarbij Manderscheid zijn bas zo prachtig laat zoemen en vibreren, waarna Delius en Kaufmann al even subtiel aansluiten. Delius hanteert overigens op dit soort momenten regelmatig de klarinet, die net even iets beter past bij de ingetogen boodschap die hij wil overdragen. Met weemoedig laag of juist snerpend hoog en maar al te vaak getormenteerd, schrijnend en verontrustend klinkend, neemt hij ons mee.

Een ander boeiend rustig moment is het einde van het eerste stuk. Blume wrijft hier met een houtblok over zijn snaredrum, intussen trommelend met zijn andere hand, terwijl Manderscheid hoge, snerpende klanken aan zijn contrabas ontleent met behulp van zijn strijkstok. Fluisterzacht vullen Kaufmann en Delius aan tot het ineens gedaan is.

In de tweede set is het Kaufmann die nadrukkelijk aanwezig is met zijn felle, massieve pianospel en die Blume en Manderscheid beweegt tot ritmischer spel dan tijdens de eerste set. En ook nu is het Delius die op menig moment het uiterste vergt van zijn tenorsax in een niet aflatende stroom bijna angstaanjagende klanken. Met het uiterste aan bezieling en passie beweegt hij zich in diepe concentratie over het podium.

Foto's: Geert Vandepoele & Cees van de Ven

Labels:

(Ben Taffijn, 28.2.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info









Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.