Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Gemengde gevoelens
Jeff 'Tain' Watts Trio, zaterdag 4 februari 2017, LantarenVenster, Rotterdam

Jeff 'Tain' Watts is een sterdrummer. Voordat hij het muzikale leiderschap van een jazzband op zich neemt, heeft de slagwerker drie decennia lang een grote staat van dienst opgebouwd als begeleider. Watts staat aan de wieg van het vernieuwen en revitaliseren van het swing- en hardbopmetier in de bands van trompettist Wynton Marsalis. Met de albums 'Think Of One', 'J Mood' en 'Black Codes From the Underground' van Marsalis worden muzikale en commerciële successen behaald. Wijlen pianist en soulmate Kenny Kirkland heeft hier ook aan bijgedragen. Volgens ingewijden is de pianist verantwoordelijk voor Watts bijnaam Tain.

Na de periode bij Wynton Marsalis gaan Watts en Kirkland een langdurige samenwerking aan met Branford Marsalis. De drummer speelt in deze periode zowel in kwartet- als trioverband met de beroemde saxofonist. Ook na de tragische dood van Kirkland in 1998 wordt de samenwerking voortgezet. 'I Heard You Twice', 'The First Time', 'Contemporary Jazz', 'Eternal', 'Requiem' (een ode aan Kenny Kirkland) en de legendarische live-uitvoering van 'A Love Supreme' in het Bimhuis getuigen van deze grootse samenwerking. Watts verlaat de groep van Branford in 2009 om zijn eigen pad uit te zetten, ten faveure van Justin Faulkner. Hij heeft inmiddels tien albums uitgebracht, van 'Citizen Tain' tot 'Blue Volume 2'. De verwachtingen voor dit optreden zijn dan ook vanzelfsprekend hoog.

Tijdens de eerste twee stukken bekruipt al snel het gevoel dat niet alles wat Jeff 'Tain' Watts creëert in goud verandert. Obligaat en zielloos is de voorlopige conclusie. Vanzelfsprekend is de gitaarhandling van Paul Bollenback gedegen, speelt bassist Orlando le Fleming adequaat en ritmisch en verraden de delicate touches op de cymbalen de klasse van een meesterdrummer. Spanning en fantasie blijven echter uit. Bij het derde nummer keert onverwacht de hoop op een geslaagde jazzavond terug. De suspense, het bezwerende ritme en de moderne soundscapes op de gitaar verrassen. De uptempo en soulvolle hardbop geeft plotsklaps enig brille aan het optreden. Dit wordt echter voorlopig en vakkundig om zeep geholpen door een gekunstelde zangpartij van de drummer. De luchtigheid van de compositie, het ingetogen spel en de geslaagde gitaarsolo zijn de spreekwoordelijke reddingsboeien.

Het trio van Watts vindt, met complexe ritmes en maatsoorten, verder zijn weg in een humoristische en abstracte compositie. De spacy gitaarklanken bieden de nodige spanning. De rafelige blues, voorzien van dissonante ritmes, zijn de opmaat voor een imposant slotstuk. Op de toppen van zijn kunnen, weergaloos technisch, vindingrijk en met een magistrale explosiviteit, ontsteekt Watts eindelijk het heilig vuur. Het fusiongeluid van Bollenback is vurig en creatief en het begeleidend funky drumwerk draagt bij aan een broeierige sfeer. Elegant en artistiek dooft het nummer op een natuurlijke wijze uit. Bij de toegift laat het trio het gedachtengoed van Kenny Kirkland op een waardige wijze doorklinken. Het slotstuk mag imposant zijn geweest, maar het geheel laat de toehoorder met gemengde gevoelens achter. De rol van Jeff 'Tain' Watts als muzikaal leider roept twijfels op.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 14.2.17) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info









Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.