Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Ramón Valle houdt Cubaanse vuurtjes brandend
Ramón Valle Trio, zondag 23 oktober 2016, Platformtheater, Groningen

Het laatste nummer vóór de pauze, 'Kimbara Pañico', zou volgens pianist Ramón Valle de hedendaagse Cubaanse muziek representeren. Niet die van de jaren vijftig, toen er daar op de muziekopleidingen geen aandacht werd besteed aan moderne componisten als Igor Stravinsky.

Ik ben zo eigenwijs daar vraagtekens bij te plaatsen. In de negentiende eeuw waren contemporaine componisten als Frédéric Chopin, Louis Moreau Gottschalk en Ignacio Cervantes er erg geliefd en ik kan me nauwelijks voorstellen dat een muzikaal volk als de Cubanen daarin is blijven steken. En dan de Grupo Renovacion van toonkunstenaars zoals Amadeo Roldan en Garcia Castula, zouden die in de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw niet naar Stravinsky en Ravel hebben geluisterd? Erg onwaarschijnlijk, ook al gezien de intensieve contacten met Europa en de Verenigde Staten, destijds.

Enfin, die hedendaagse aanpak van Valle belette hem niet er een uitgesproken traditionele (en effectieve) montuna doorheen te mixen. Waarmee de pianist leek te zeggen: het blijven feestbeesten, daar in Havanna.

'Illegál' schreef Ramón Valle toen hij net in Nederland was, in het stadium van de eerste stapels in te vullen formulieren. Een hoop moest hij toen leren van de Nederlandse cultuur – en vice versa. Die dialoog werd gesymboliseerd door de intro, zeg maar fanfare, van drummer Liber Torriente (nomen est omen) en de daaropvolgende conversatie tussen de melodie van de piano en de percussie. Een 'circus in rhythm' zou je het resultaat kunnen noemen, ware het niet dat die aanduiding reeds werd gemunt door de oude Basie-band.

De interactie tussen de muzikanten is van levensbelang. Dat de muzikanten zo goed op elkaar zijn ingespeeld helpt de muziek als geheel soepel te houden. Zo flexibel als een bamboe steiger die tweehonderd meter hoog gaat. 'Steps In The Night' is Valle's visie op John Coltrane's 'Giant Steps', dat in een meer comfortabel tempo wordt genomen. De Cubaanse Amsterdammer heeft het lesje geleerd van die arme Tommy Flanagan, voor wie het jezustempo van 'Giant Steps' een traumatische ervaring was. Bij wijze van compensatie gooit Torriente van tijd tot tijd olie op het vuur, zodat de omgeving met steekvlammen en explosies oplicht.

Bassist Omar Rodriguez Calvo schittert in 'Free At Last', niet de juichkreet van saxofonist Albert Ayler, maar een mijmering van Valle, ontstaan tijdens een vrije dag in een opnamestudio. Rodriguez 'zingt' op zijn bas als een Charlie Haden of een Ron Carter. Hij herinnerde ons er zelfs aan dat Richard Davis ten onrechte in het vergeetboekje dreigt te verdwijnen.

Het geanimeerde optreden werd besloten met 'Baila Harold Baila', waarin de Cubaanse ritmen de vrije teugel kregen. Met al zijn snelheid blijft Valle uitzonderlijk trefzeker en de ritmische herhalingen zorgden ervoor dat alle aanwezigen, ook de muzikanten, helemaal happy huiswaarts hinkelden en hobbelden.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 17.11.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.