Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Made To Break - 'Before The Code' (Trost, 2015)

Opname: 11 november 2014

Eind 2014 verraste Made To Break met een overweldigend concert in Antwerpen, in het kader van de Oorstof-serie. Een jaar later ligt er een bij Trost Records uitgebracht album, dat hier iets te lang op de stapel is blijven liggen. Maar niet getreurd, hij is niet aan de aandacht ontsnapt. We waren enthousiast over het concert en zijn dat eveneens over het album. Want ook hier balanceert Made To Break weer op de grens tussen jazz en rock, platgetreden paden mijdend en het avontuur zoekend.

Slechts drie nummers telt het album, alle opgedragen aan filmregisseurs. Het eerste, opgedragen aan Agnes Varda, is getiteld 'Dial The Number'. Het meest opvallende hier is de bijdrage van de Oostenrijkse elektronica-wizard Christof Kurzmann. Reeds aan het begin werkt zijn noise aangenaam verstorend op Ken Vandermarks ruige, uit de band springende tenorsaxsolo. Niet dat Vandermark zich ook maar enigszins laat afleiden. En dan is daar het ritme, een van Made To Break's handelsmerken, van de tandem Tim Daisy (drums) – Jasper Stadhouders (bas). Stadhouders vervangt Devin Hoff en liet reeds in Antwerpen horen zich prima thuis te voelen binnen dit kwartet. Vandermark blaast intussen vrolijk verder, nu alleen wat ritmischer. Maar dan zet Kurzmann zijn schuifjes open en tovert een volledig nieuwe wereld tevoorschijn. Het zoemt, kraakt en stoort alsof we niet meer geheel op de goede golflengte zitten. Als Daisy zich er even later bijvoegt is het feest helemaal compleet. En dan is het ineens nagenoeg stil. We horen slechts wat elektronisch gesputter en Stadhouders die aan een paar snaren plukt. Soms zwelt het gesputter wat aan, lijkt zich zelfs tot een ritme te ontwikkelen, maar iedere keer dooft het weer uit zoals het kwam. En dan is daar ineens Vandermark weer, die zijn sax voor een klarinet heeft ingewisseld, met wederom een springende, alle kanten uitwaaierende solo.

'Off – Picture No. 119' is voor regisseur Joshua Oppenheimer. Het begint - zeker voor deze band - opvallend rustig en harmonieus met een solo van Vandermark. Tot ook hier de ritmesectie aantreedt. Het werkt aanstekelijk op Vandermark en zijn partij krijgt steeds ruigere trekjes. En dan mag Kurzmann weer. Wat een fantasie heeft dit heerschap. Als Vandermark er zich dan ook nog eens mee bemoeit, klinkt het viertal als het verkeer op een drukke kruising waar de stoplichten zijn uitgevallen en iedereen zich al claxonnerend een weg baant. En wat een energie spat eraf van het duet Daisy–Stadhouders even verderop. De vonken vliegen in het rond.

En dan klink 'Window Breaking Hammer', opgedragen aan Rainer Werner Fassbinder. Meest bijzonder in dit nummer zijn Daisy's slagwerk, speels en creatief, en Vandermarks klarinetspel. Ritmisch en perfect in harmonie met Daisy. Tussendoor horen we Stadhouders' groove. Bijzonder is ook de sfeervolle scène waarin Daisy en Stadhouders elkaar aftasten. En als Vandermark, nu op tenorsax, en Kurzmann zich erbij voegen, krijgt het stuk de blues. Een schrijnende blues, met name door het jankende geluid dat Kurzmann aan zijn apparaatjes ontlokt, alsof we in het spookhuis zijn beland. En dan lijkt het klaar. Maar schijn bedriegt, het is weer zo'n onbestemd intermezzo à la Kurzmann. Een intermezzo, want ook nu herpakt het viertal, met een enkele korte onderbreking, het dwingende ritme om zich hiermee naar het einde te bewegen.

Klik hier om het album te beluisteren.

Labels:

(Ben Taffijn, 16.8.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.