Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Cd
Alfredo Rodriguez – 'Tocororo' (Mack Avenue, 2016)

Of deze Alfredo Rodriguez in de dagelijkse omgang een aimabel persoon is? Ik zou het je niet kunnen zeggen. Vermoedelijk wel – de meeste jazzmuzikanten zijn immers aardige mensen. Maar op het podium en in de studio lijkt hij me een Pietje Precies. Zoals hij zijn 'Raíces (Roots)' zoekt en opgraaft, dat gaat met een indrukwekkende trefzekerheid. Ook in de compositie daarvóór, 'Yemayé', is hij het baasje. Maar in feite hoor je al meteen in het allereerste nummer, 'Chan Chan', dat je met een sterke persoonlijkheid te maken hebt. Dat weerhoudt hem er vanzelfsprekend niet van op de Suzuki-melodion in Astor Piazolla's 'Adiós Nonino' de emotionele sluizen wijd open te zetten. Laar mevrouw de koningin het maar niet horen.

Voor de emoties ben je ook bij vocalist Antonio Lizana in Ernesto Lecuona's 'Gitanerías' aan het goede adres. En in het ijzersterke 'Ay, Mamá Inés' opent de pianist een magisch luikje, dat uitzicht biedt op de muziek van zijn Cubaanse voorvaderen. Het was daar best uit te houden, destijds.

Voor de koele touch is trompettist Ibrahim Maalouf ingehuurd. Geen trompettistische trompettist, eerder een bezonken bazuinblazer. Iemand die het klaaglijke geluid van de duduk naar zijn kwarttoontrompet heeft vertaald. In het nummer 'Kaleidoscope' werkt dat erg goed.

De invloed van producer Quincy Jones is vooral hoorbaar in de karakteristieke wijze waarop hij de vocale en instrumentale elementen heeft verenigd. Die Q krijgen ze ook niet kapot, zeg.

Klik hier om geluidsfragmenten van dit album te beluisteren.

Labels:

(Eddy Determeyer, 8.4.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.