Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Chiara Liuzzi - 'Floating... Visions of Billie Holiday' (Leo Records, 2015)

Opname: 5 januari 2015

Cd's waarop de musicus een eerbetoon brengt aan zijn grote voorbeeld. Maar al te vaak denk je bij beluistering: 'Doe mij maar het origineel'. Goed bedoeld allemaal, maar veel wijzer word je er niet van. Dat het ook anders kan, bewijst de voor mij volslagen onbekende zangeres Chiara Liuzzi met haar album 'Floating... Visions Of Billie Holiday'.

Het unieke van dit album zit hem niet zozeer in de zangkwaliteiten van Liuzzi, die overigens absoluut de moeite van het beluisteren waard zijn, maar vooral in de instrumentatie van de door haar gekozen standards van Holiday. Die standards heb je nog nooit zo gehoord als op dit album. In 'Vision Of Don’t Explain' – alle nummers hebben de toevoeging 'Vision Of...' gekregen, bespeelt Francesco Massaro de basklarinet alsof hij in een begrafenismars meeloopt, terwijl Liuzzi haar tekst zingt, die je vervolgens door middel van loops als tweede stem op de achtergrond hoort terugkomen. Het geeft het nummer een bizar, surrealistisch effect. In 'Vision Of My Man' wordt de swing heerlijk vet geblazen door Massaro, maar is het vooral de derde in dit gezelschap die de toon zet: Adolfo La Volpe. Op een elektronisch voortgebrachte beat beweegt Liuzzi zich soepel tussen deze opwekkende klanken.

Een hoogtepunt is 'Vision Of God Bless The Child'. Liuzzi zingt de tekst met grote intensiteit en breekbare stem. La Volpe begeleidt haar met een zeer subtiel, elektronisch voortgebracht geluid. Maar echt bizar is wat Massaro hier doet. Wat horen we hier voor zeer diep geluid? Is dit een basklarinet? Het lijkt nog het meest op een didgeridoo. Zeker is dat dit geluid door merg en been gaat. In 'Vision Of Left Alone' begint La Volpa met veldgeluiden, heel sfeervol, waarna Massaro met een weemoedig fragiele melodie op basklarinet aansluit. Het vormt het perfecte decor voor Liuzzi. En in 'Visions Of Lover Man' wordt Liuzzi begeleid door wat in ieder geval klinkt als een speeldoosje! Wat een geweldige vondst. Het verschaft een heerlijke ironie aan deze standard. Tot slot gaan de beide muzikanten in 'Vision Of Billie’s Blues' helemaal los in een enerverend ritme, met daarin stevige dance-invloeden. De paar regels die Liuzzi aansluitend zingt, worden dor La Volpa direct tot dansbaar materiaal omgesmeed.

Als een soort van intermezzo's vinden we twee stukken met als titel 'Dream'. Liuzzi leest hierin passages voor uit 'Lady Sings The Blues', de autobiografie van Billie Holiday opgetekend door William Dufty, begeleid door vervreemdende elektronische geluiden van La Volpa. Eerlijk is eerlijk, ik zie hier niet het nut van in. Het voegt niets toe en klinkt bedacht en overbodig. De standards, ooit zo mooi gezongen door Holiday, op zo'n manier gebracht als door dit trio. Het is meer dan voldoende. Hulde dus voor dit meer dan gedurfde project. Voor iedereen die het echte experiment niet schuwt.

Labels:

(Ben Taffijn, 25.1.16) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.