Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Pendelen tussen introspectief en explosief

Tigran Hamasyan Trio, vrijdag 27 november 2015, Bimhuis, Amsterdam

De Armeniër Tigran Hamasyan tourt momenteel met twee projecten. Recentelijk startte hij met het imponerende Luys i Luso-project waarin hij Armeens gewijde liederen uitvoert met het Yerevan State Chamber Choir in allerlei kerken over de wereld. We mogen hopen dat dit bezielde project Nederland nog gaat aandoen. Maar dat terzijde.
Het andere project is zijn Mockroot-tour, waarvoor hij deze avond met zijn trio het energieke repertoire van zijn laatste album komt spelen.

In tegenstelling tot het album vanavond geen keyboards, maar alleen de vleugel. Er zijn een aantal vaste ingrediënten die gedurende de avond telkens in een andere samenstelling langskomen. Lyrische zang van Hamasyan in combinatie met melancholieke pianomelodieën. Hamerende unisono jazzrockpartijen. Oneven ritmes en veel breaks. Binnen nummers of in de opeenvolging van nummers schakelt hij steeds tussen virtuoze onstuimigheid en de verstilde melancholie van zijn Armeense wortels. Het is het een of het ander, zonder veel nuances daartussen.

Er wordt degelijk gemusiceerd, met op bas Sam Minaie, die de jazz benaderd vanuit het perspectief van een symfo-rockband, en drummer Arthur Hnatek, die moeiteloos en zeer gedreven met verschillende maatsoorten en breaks overweg kan. Het samenspel is solide, maar het gaat ergens mank.
Gedurende het concert bekruipt je de observatie dat je naar hardwerkende musici kijkt, die een zaal enthousiast kunnen krijgen, maar je wordt er niet door geraakt. Het ontbreekt aan gewaagd avontuur, het is te veel op zeker. Er zijn zeker boeiende en indringende momenten, maar veel blijft ergens halverwege de zaal hangen. Het is ook te vaak een herhalende breuk.

Misschien hebben ze dit materiaal al te vaak gespeeld en is het elan inmiddels wat sleets geworden. Muzikaal technisch zit het allemaal prima in elkaar en je kunt niet ontkennen dat er vuurwerk is. Maar wel vuurwerk dat steeds meer van hetzelfde is. Te veel op effect weet Tigran het publiek met baldadige technische virtuositeit op zijn hand te krijgen. Razende akkoordensalvo's, die overgaan in cyclische arpeggio's en dan weer het gevoelige en liederlijke materiaal. Te veel routine, zonder veel echte zeggingskracht.

Natuurlijk zijn er vertederende momenten, als hij de melodie fluit - alleen begeleid door de piano, de momenten die wat minder dichtgetimmerd zijn. Maar die momenten zijn schaars. Het is óf introspectief óf explosief, zwart of wit, zonder veel grijswaarden.

Tigran heeft inmiddels toch een behoorlijke reputatie opgebouwd en is een veelzijdig talent. Misschien is de tijd rijp om zijn heavy-ivory kant iets meer rust te geven en in te wisselen voor wat meer less is more. We blijven in ieder geval wel nieuwsgierig naar waar hij een volgende keer mee komt.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Kees Schreuders, 8.12.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.