Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Medeski, Scofield, Martin & Wood- 'Juice' (Okeh, 2014)

Bill Frisell - 'Guitar in The Space Age!' (Okeh, 2014)

Ze zijn alweer van vorig jaar, de beide albums van twee vooraanstaande Amerikaanse gitaristen: John Scofield en Bill Frisell. En hoe verschillend ook, beiden grijpen op deze albums terug op de klassiekers uit de popmuziek en voorzien deze van een nieuw jasje. En beide gitaristen horen we hier niet alleen. Scofield vroeg het trio Medeski, Martin & Wood, waar hij reeds eerder mee samenwerkte, om hem te assisteren. Frisell zocht de samenwerking met Greg Leisz, Tory Scherr en Kenny Wollesen.

Ook op het recente album 'Juice' klinkt het kwartet bestaande uit Scofield, Medeski, Martin & Wood weer heerlijk funky en met een vleugje blues. Reeds in opener en cover 'Sham Time' van de Amerikaanse funk- en jazzsaxofonist Eddie Harris is het raak. Scofield laat zijn gitaar uitbundig swingen op de lome groove van John Medeski's hammondorgel en Billy Martins laid-back basgeluid. 'Light My Fire' van The Doors kent natuurlijk iedereen. Het is hier Medeski die de show steelt in een vette solo. Scofield doet er vervolgens nog een schepje bovenop en dat alles op de strak geslagen beat van Martin. Alleszins een frisse interpretatie vaan deze klassieker. Dat geldt evenzo voor de lang uitgerekte Cream-klassieker 'Sunshine Of Your Love'. Eindeloos spint het kwartet dit nummer uit, het materiaal iedere keer weer van een andere kant belichtend, waarbij het psychedelische reggae-achtige karakter van dit nummer bijzonder goed uit de verf komt. Het klinkt ronduit zompig, wat hier wordt gepresenteerd.

Ook Bob Dylan komt op dit album voorbij en wel middels een cover van de klassieker 'The Times They Are A-Changin'. Medeski's Hammond lijkt hier wel een kerkorgel en ook Scofields geluid klinkt gewijd. Het album bevat ook een aantal eigen stukken, waarvan Scofields 'North London' beslist hitpotentie heeft. De door Medeski op Hammond gespeelde melodie nestelt zich veilig in het geluidengeheugen, om daar vervolgens niet meer uit te verdwijnen en Scofields gitaarklanken klinken hier welluidend en bluesy. 'Louis The Shoplifter' is het meest jazzy nummer van het album, mede dankzij de wat hoekige pianosolo van Medeski en de swingende bluesy drumsolo van Martin. 'Juicy Lucy' haakt aan bij de Latijns-Amerikaanse rock waar Santana beroemd mee werd. Gastsolist Pedrito Martinez levert hier aantrekkelijk spel op de conga's en vuurt Medeski aan op zijn orgel. Ook Scofield weet prima raad met deze vette sound en laat zijn gitaar uitbundig janken.

Bill Frisell grijpt op 'Guitar In The Space Age!' eveneens terug op de klassiekers, en wel uit de tijd van de ruimtevluchten van de Apollo eind jaren zestig. Vandaar 'Space Age'. Veel meer dan 'Juice' is dit een trip down memory lane, waarbij Frisell en de zijnen een sound creëren die het midden houdt tussen The Shadows en het Dreamers-project van John Zorn. Een belangrijke factor in Frisells band is namelijk Greg Leisz, die de pedal steel bespeelt. Een instrument dat je in de jazz vrijwel nooit hoort, maar dat in de countrymuziek zijn sporen ruimschoots heeft verdiend. Het is dan ook vooral de blanke muzikale traditie waar dit album een ode aan is. 'Turn, Turn, Turn' van Pete Seger, maar beroemd geworden door The Birds, is de bekendste cover die voorbijkomt, maar is zeker niet de beste. In 'Messin’ With The Kid' van Baby Huey & The Baby Sitters klinkt Frisell in zijn solo heerlijk fel en levert Kenny Wollesen bijzonder strak slagwerk. En bij het beluisteren van 'Surfer Girl' van The Beach Boys springt spontaan het glazuur van je tanden, zo heerlijk zoet wordt dit nummer gespeeld, met dank aan de zangerig klinkende pedal steel.

Ook op 'Rumble' van Milt Grant wordt er hartstochtelijk gemusiceerd. Leisz speelt hier voor de verandering gitaar en zet samen met Frisell onvervalste bluesrock neer, met een hoekige twist. Ook het klassieke 'Rebel Rouser' van Duane Eddy is dit kwartet op het lijf geschreven. En tot slot 'Telstar', de klassieker van The Tornados. Een beter einde is moeilijk denkbaar. Nog één keer laat Frisell zijn gitaar vibreren, teistert Wollesen zijn drumstel met een strakke beat, horen we de pedal steel zingen en dreunt Scherrs bas. Een heerlijk einde van een heerlijk album. Wat kan nostalgie toch mooi zijn!

Klik hier om te luisteren naar de track 'Sham Time' van de cd 'Juice'. En hier kun je luisteren naar twee tracks van de cd 'Guitar in The Space Age!': 'Surfer Girl' en 'Baja'.

Labels:

(Ben Taffijn, 12.12.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.