Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Een eclatante collage van tonen
Michael Moore/Achim Kaufmann Duo & Quartet, donderdag 3 september 2015, Bimhuis, Amsterdam

De uitnodiging voor de feestelijke opening van het nieuwe seizoen van het Bimhuis ging dit jaar naar Michael Moore en Achim Kaufmann. Met voor de pauze een duo-optreden en na de pauze een uitbreiding tot kwartet, met Wilbert de Joode op bas en Michael Vatcher op drums. Twee concerten met andere woorden waar de improvisatieliefhebber zijn vingers bij voorbaat bij aflikt. En de voorpret werd beloond.

Moore op altsax en klarinet en Kaufmann op piano kiezen in de eerste set voor een aantal eigen composities en een paar stukken van Herbie Nichols en Andrew Hill. Stukken die zij eerder ook opgenomen hebben onder de titels 'Nothing Something', 'Something Nothing' en 'Furthermore'. 'Disappearing', een compositie van Kaufmann, levert muziek op die past bij de titel. Moore kiest hier voor de klarinet vanwege de licht melancholische toon en Kaufmann levert fijnzinnig pianospel. Het nummer heeft het ongrijpbare dat past bij verdwijnen en wisselt tussen contemplatief en weerbarstig. In 'Wildflower' van Herbie Nichols valt het duospel bijzonder op door zijn dwars swingende en speelse karakter. Ook 'Yellow Violet' van componist/pianist Andrew Hill is de moeite waard en dan met name vanwege het intense en precieze pianospel van Kaufmann. Al laat Moore hier ook horen hoe prachtig en gevoelig hij mooie melodieën kan blazen.

De sessie van het kwartet na de pauze bestaat uit één lange improvisatie. Na enkele speelse frases zet Vatcher het ritme in, enthousiast gevolgd door De Joode. Kaufmann bespeelt vooral hamerend de rechterzijde van de piano om vervolgens over te stappen op een stevige en zeer creatieve solopartij. Als Moore aansluit op altsax doet hij dat met vlotte, kwikzilverachtige bewegingen. De ritmesectie is intussen volledig op stoom. Maar even zo plotseling keert de rust terug en nemen Vatcher, hier alleen op snaredrum, en De Joode de kans waar om een dwars duet neer te zetten, waarna Kaufmann in de piano duikt, hoge tonen producerend terwijl Moore op basklarinet zacht vibrerende diepdonkere klanken produceert. Ook nu loopt het tempo echter onmerkbaar op tot een eclatante collage van tonen.

Een zeer ritmische, Latijns-Amerikaans aandoende passage van de ritmesectie levert voor Moore de voedingsbodem voor een virtuoze klarinetsolo, terwijl Kaufmann piketpaaltjes slaat. Ook de vibrerende altsaxsolo verderop, op het pompende ritme van de overige leden van dit kwartet, staat als een huis.

Labels:

(Ben Taffijn, 15.9.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Spinifex - Maxximus
Klik op de hoes om dit album te beluisteren en voor meer info









Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.