Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Cd
Wooley/Rempis/Niggenkemper/Corsano - 'From Wolves To Whales' (Aerophonic, 2014)

Opname: 10 februari 2014

Dit gelegenheidskwartet een experimenteel kwartet noemen is een understatement gezien de staat van dienst van de leden ervan. Immers, alle vier staan inmiddels bekend als representanten van het betere piep-en-knars werk. Op 'From Wolves To Whales' is het niet anders. Het eerste nummer, 'Slake', begint dan ook met ondefinieerbaar geknetter, geplop en gekraak, waar na enige tijd luisteren trompettist Nate Wooley verantwoordelijk voor blijkt te zijn. We horen bassist Pascal Niggenkemper en drummer Chris Corsano op de achtergrond en saxofonist Dave Rempis, op deze cd op de alt, het gefriemel van Wooley ondersteunen. Het geheel mondt uiteindelijk uit in een fel duet tussen de beide blazers, waarbij vooral Wooley regelmatig bijna uit de bocht vliegt, voortgestuwd door de het felle slagwerk van Corsano en de heftig plukkende Niggenkemper.

Voor 'Serpents Tooth' kiest het kwartet voor een minimalistisch repeterende en resonerende melodie geblazen door Rempis, terwijl Corsano hier in beperkte mate ritmisch ondersteunt. Gaandeweg komt Wooley erbij met een klank die nog het meest weg heeft van een fluit, een wah-wah geluid producerend. Maar het duurt niet lang voordat Rempis volledig loos gaat in een voor hem zo kenmerkende solo, waarbij je als luisteraar naar adem hapt, gevolgd door een sputterende solo van Wooley.

In 'Stand Up For Bastard' heeft het geluid dat de blazers voortbrengen vaak veel weg van menselijke stemmen. De sfeer in dit nummer is, vooral door het basspel van Niggenkemper en het dreigend rollende slagwerk van Corsano, overigens wel wat sinister te noemen. Ook 'Swingin’ Apoplexy' is een bijzonder stuk. Want allesbehalve swingend. Het is hooguit een aanzet tot, maar op gang komt het nergens. Spannend klinkt het overigens wel. Vooral Niggenkemper kraakt en krast hier naar hartelust. In 'Count Me Out' zit meer ritme, maar dan van een blues. Waarbij het ritme overigens wel wat heeft van een aanlopende machine die een smeerbeurt wel kan gebruiken. De lijnen die de blazers trekken zijn dan weer hectisch en stormachtig, dan weer dramatisch en vol melancholie, maar altijd imposant.

Klik hier om te luisteren naar een track van dit album: 'Slake'.

Labels:

(Ben Taffijn, 23.8.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.