Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Ribot is de weg kwijt

Marc Ribot's Ceramic Dog, woensdag 27 mei 2015, Paradox, Tilburg

Dat Marc Ribot een uitstekend gitarist is, behoeft geen betoog meer. Hij speelt reeds sinds jaar en dag in diverse projecten van John Zorn, zoals The Dreamers, en komt ook zelf regelmatig met bijzondere projecten. Zo schitterde hij nog tijdens de laatste editie van November Music in een puik trio met bassist Henry Grimes en slagwerker Chad Taylor en verzorgde hij een energiek optreden met Zapp4. De verwachtingen bij zijn project Ceramic Dog waren dan ook hooggespannen, mede gezien het feit dat dit werd aangekondigd als - ik citeer de site van Paradox - 'zijn meest wilde band'.

Welnu, wild was het, maar daar is dan ook meteen alles mee gezegd. Het is een raadsel waarom Ribot ervoor gekozen heeft om een trio op te zetten met bassist Shahzad Ismaily en drummer Ches Smith. Beiden lieten in Paradox horen niet veel verder te komen dan de leden van een doorsnee coverband in het plaatselijke café. Smith klonk vooral luid en hard, en en sloeg dan ook regelmatig de breekbare noten van Ribot aan gort en Ismaily was of niet te horen of voegde niets toe. Dat werd vooral pijnlijk duidelijk toen in de tweede set één van de snaren van Ribots gitaar brak. Ismaily vulde de leegte op met een zielloze solo die totaal niets toevoegde en toen halverwege Smith aansloot met wat obligate percussiegeluidjes werd het niet veel beter.

De geweldige solo's die Ribot van tijd tot tijd bracht en de soms originele versie van de covers, zoals 'Take Five' en 'So Danco Samba', waren simpelweg te weinig om de onkunde van de twee andere bandleden te compenseren. Maar het kan nog erger. Ismaily en Smith moesten zo nodig ook nog elektronica inzetten. Op zich is daar niets mis mee, veel bands doen het en vaak met bijzondere resultaten. Dat bleek onlangs maar weer eens bij het concert van Paal Nilssen-Love's Large Unit in Antwerpen. Maar dáár zat iemand achter de knoppen die wist wat hij deed en dáár voegde het dan ook iets toe. Dat was hier helaas allerminst het geval. Integendeel, het sloeg regelmatig als een tang op een varken en paste simpelweg op veel momenten totaal niet in de composities. Het maakte teveel de indruk erbij gesleept te zijn, omdat je als bandje anders niet hip meer bent. De elektronica deed hier meer afbreuk dan dat het iets toevoegde en het zat Ribots gitaarspel en zang regelmatig pijnlijk in de weg.

Een tip voor Ribot: probeer het eens solo!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Ben Taffijn, 2.6.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.