Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
De tragiek van alledag
Joris Roelofs Trio, woensdag 4 maart 2015, Paradox, Tilburg

Tragiek en droge humor, rietblazer Joris Roelofs weet er wel raad mee. Zo bleek ook weer in Paradox. Reeds in het tweede nummer was het raak. 'The Ninth Planet', zo vertelde Roelofs ons, was een eerbetoon aan de planeet Pluto, de negende planeet gezien vanaf de zon. In 2008 echter werd de planeet, te klein volgens de deskundigen, gedegradeerd tot dwergplaneet. Pluto-fans gingen de straat op, met kreten als 'Size doesn’t matter'. Wel, als dat geen tragiek is. Dat verdient wel een swingende, wat Zuid-Amerikaans aandoende ode, waarin Roelofs zijn energieke spel volop de ruimte kan geven, gebruikmakend van het volledige bereik van zijn basklarinet. Terwijl Matt Penman met zijn bas harmonieuze patronen weeft.

'Amateur Tandarts' is niet minder tragisch. Doe mij dan maar mijn eigen tandarts, denk je bij het beluisteren van dit korte intermezzo. De basklarinet van Roelofs klinkt als een botte boor, die ieder moment je gehele mond naar de filistijnen kan helpen en drummer Ted Poor zit zodanig over zijn trommels te krassen dat je haren er recht van overeind gaan staan. Gelukkig duurt dit nummer maar kort en gaat het over in 'Lester’s Broadway'. Voor de verandering niet tragisch, maar een eerbetoon aan de tijd dat jazz nog gewoon onvervalst swingde. Met als hoogtepunt een vette, stomende drumsolo van Poor.

Maar de tragiek is nog niet ten einde. Aan 'The Ballad Of The Samurai Curtain' zit een bijzonder verhaal over alledaagse tegenspoed. In dit geval is het de NS die het heeft gedaan. Stel u voor: Roelofs en zijn twee Amerikaanse medemuzikanten eindelijk in de trein na een slopend bureaucratisch proces en dan een conducteur die Engels probeert te praten tegen Penman en Poor, maar het woord 'samenreiskorting' niet vertaalt. Roelofs vroeg zich af hoe dit klinkt voor een Amerikaan en kwam op 'Samurai Curtain'. Vandaar deze ballad. De tragiek en de onmacht knallen van het stuk af. Ook 'Snakes And Eagles' draagt onheil in zich; je voelt de spanning oplopen in de circulaire opbouw van het nummer en ineens weet je: dit loopt niet goed af voor één van de twee.

Maar het tragische hoogtepunt, of zo u wilt dieptepunt van de avond, was wel de interpretatie door dit trio van het laatste deel van de eerste pianosonate van Alexander Scriabin, 'Funèbre'. De versie van dit trio, in dit concert voor het eerst gespeeld, begint met heftig, getormenteerd slagwerk van Poor en Roelofs die er donkere lijnen over trekt. Ook Penman kiest hier voor intense en donkere kleuren. Het duet basklarinet–bas dat erop volgt diept de intense kwelling nog verder uit. Het was een mooie, tragische avond vol humor!

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Ben Taffijn, 8.3.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.