Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Polar Bear en Bones: monolithisch en centrifugaal
donderdag 19 februari 2015, Platformtheater & Lighthouse Muzieklab, Groningen

Het meest opvallende aan Polar Bear is de dubbele tenor-bezetting. De saxofoons van Pete Wareham en Shabaka Hutchings dagen elkaar niet uit, contrasteren zelfs nauwelijks. Ze ondersteunen en versterken elkaar, werken als een geheel. Dat is ook wel exemplarisch voor deze Londense groep. Alles draait om het geluid van het totaal. De muziek is zorgvuldig vormgegeven, elk instrument kent zijn plek. Polar Bear staat als een huis. Of op zijn minst als een uit de schotsen gewassen iglo.

Het meest verbluffend bleek dat in het eerste nummer, 'Open See'. Dat begon met een drone van elekrospecialist Leafcutter John, die werd opgepikt door achtereenvolgens Hutchings, bassist Tom Hebert en Wareham. Zodoende ontstond er een van harmonische klanken gevlochten soundscape, dat langzaam draaide en van kleur wisselde.

De synthesizer werd vooral als percussie-instrument ingezet en wees vaak de weg die het kwintet in diende te slaan. Daar de muziek vooral op herhalingen berustte – echt vrije solo's waren uitzonderlijk – ging er een bepaalde trancewerking van uit. Helemaal toen de verwarming na de pauze een paar graden hoger bleek te staan. Lang werkte zo'n mesmerisme niet: de synth of het slagwerk van Seb Rochford knipte je onverbiddelijk uit je roes.

Zo beheerst en architecturaal als de muziek van Polar Bear overkwam, zo vrij en onvoorspelbaar bleek het werk van Bones. Bones, het Berlijnse trio van basklarinettist Ziv Taubenfeld, speelde schuin tegenover het Platformtheater in het Lighthouse Muzieklab. Het optreden een huiskamerconcert noemen is te sterk uitgedrukt: veel groter dan een studentenkamer bleek het futuristische Lighthouse niet. Met het trio en een kleine twintig man publiek was het al dringen geblazen. Het 'omgekeerde' dak geeft de ruimte een specifiek karakter. Overdag wordt er gerepeteerd en lesgegeven en eens per week is er dus een optreden. Groningen heeft er met andere woorden een intrigerend podium bij.

Vers uit Berlijn waren Taubenfeld, Shav Hazan (bas) en Nir Sabag (drums) komen overwippen en diezelfde nacht, begreep ik, gingen de Berlijners weer naar huis. Zoals gezegd, vrijheid staat hoog in het vaandel van deze internationale band. Maar op bepaalde geheimzinnige plekken bleken de muzikanten toch weer eensgezind en stond er binnen een fractie van een seconde een hechte groep. Hazan maakte indruk met zijn gedecideerde, expressieve en krachtdadige spel. In zijn massieve handen leek de contrabas een leuk speeltje. Overigens heeft hij volgens mij alleen zijn uiterlijk met Popeye's Brutus gemeen. Ook Taubenfeld liet zijn complete instrument spreken, van ronkend en rollend gegrom in het laag tot extatisch gezang het hoogste register.

Niet te dikke kleding aan en misschien zelfs even trainen om wat af te vallen, zou ik voor het volgend optreden willen adviseren.

Willem Schwertmann maakte foto's van beide concerten: klik hier voor de foto's van Bones en hier voor die van Polar Bear.

Labels:

(Eddy Determeyer, 21.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.