Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Kermis in de hel

Fred Frith Trio, dinsdag 24 februari 2015, MuziekPodium Zeeland, 't Schuttershof, Middelburg

Het mag een hele prestatie genoemd worden van MuziekPodium Zeeland: het trio van Fred Frith tijdens deze korte Europese tour naar Zeeland halen. Samen met Brussel waren dit de enige concerten in de Benelux.

Een hele prestatie, omdat Fred Frith tenslotte één van de belangrijkste experimentele gitaristen van de afgelopen vijftig jaar is. Medeoprichter van het legendarische Henry Cow en lid van Naked City, met John Zorn, Bill Frisell, Joey Baron en Wayne Horvitz, waarin hij de bassist was. Tevens maakte hij onderdeel uit van Massacre, met onder andere Bill Laswell.

Het trio waar hij nu mee werkt, met naast hem bassist Jason Hoopes en drummer Jordan Glenn, laat zien en vooral horen dat Frith het experimenteren gelukkig nog niet verleerd is en dat hij nog steeds de gemoederen weet te beroeren. Het siert hem dat hij twee oud-leerlingen gevraagd heeft om hem te vergezellen en hem zo scherp te houden. Ondanks het verschil in leeftijd en ervaring deden de drie muzikanten niet voor elkaar onder in deze impro-set van ruim een uur. Waarbij de afwisseling tussen de diverse stijlen en gemoedstoestanden opvallend was. Van een lentebriesje tot een orkaan en alles wat ertussen zit, met zonnige momenten en stevige stortbuien. Kermis in de hel dus, zoals we dat noemen.

Het geheel gaat direct bijzonder stormachtig van start, waarbij vooral Hoopes schittert door zijn basgitaar op de hals met twee handen te bespelen en hiermee een verwoestend geluid te produceren. Frith produceert percussie-achtige klanken door zijn gitaar met een schilderskwast en een kledingborstel te bewerken. En dan, vanuit deze onrustbarende chaos, komt ineens een wonderlijk harmonieuze gitaarmelodie bovendrijven, als in het oog van de orkaan, subtiel ondersteund door het ritme van Glenn.

Een andere bijzondere moment in deze set is als Frith een metalen bakje op zijn snaren plaatst en hier met een strijkstok overheen gaat, ondertussen zachtjes zingend. Een bijna melancholiek moment, waarin folkinvloeden doorklinken. Hetzelfde geldt voor het stuk meer naar het einde toe, als Frith met behulp van zijn gitaar en voetpedalen een lange drone produceert, waarop Hoopes en Glenn afwisselend soleren. Daarbij lijkt het continu alsof ze aan een melodie willen beginnen die maar niet op gang komt. Het is uiteindelijk Frith die wél met de melodie komt en hier wederom laat horen ook heel subtiel te kunnen musiceren.

Labels:

(Ben Taffijn, 26.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.