Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Een feest van klanken

Fish-Scale Sunrise, zondag 8 februari 2015, Bimhuis, Amsterdam

Ab Baars heeft een nieuw trio: Fish-Scale Sunrise. Hiervoor heeft hij twee jonge muzikanten gevraagd om met hem de podia te delen: Joe Williamson op bas en Kaja Draksler op piano. Zelf bespeelde Baars tijdens dit concert de tenorsax, de klarinet en de shakuhachi.

Het concert, één set van ruim een uur, is een aaneenschakeling van speelse, dwarse, soms vrolijke en clowneske, dan weer verontrustende en onbehagelijke momenten. Maar altijd creatief en vol overgave gespeeld. Of het nu gaat om 'Lamoen', dat een duistere en verontrustende kant heeft en waar Baars een klagende, jankende solo geeft op zijn tenorsax, of om 'Leiblauw', dat juist delicaat en liefelijk klinkt met Baars op klarinet: in ieder nummer slaagt dit trio erin de juiste toon te raken.

Een hoogtepunt is 'Instruments Of Straw' vanwege de weloverwogen en maximaal uitgebalanceerde bassolo van Willamson en het duet tussen Baars en Draksler. Ze springen en buitelen over elkaar heen en brengen elkaar tot grote muzikale hoogte. Ook 'Asor' is bijzonder en dan vooral in de tweede helft. Eerst op een lichte, vrolijke wijze, waarbij Baars op de tenorsax knettert en kreunt in heldere hoge klanken, messcherp, terwijl Draksler in hetzelfde register voor vuurwerk op de piano zorgt. Dan slaat de sfeer in het nummer om. De sax klinkt donker en Draksler beroert de snaren in de vleugel, hiermee een onheilspellend geluid producerend. Ook het duet verderop is bijzonder, als Baars en Draksler maximaal in het hoog elkaar de loef afsteken, om dit vervolgens in het laag te herhalen.

'Gammer' is een eerbetoon aan Misha Mengelberg, de man waar Baars zo lang mee heeft samengewerkt in het ICP Orchestra. Een gammer is, zo legt Baars uit, een koppige ezel in het bargoens. Williamson start dit nummer door een geluid met zijn strijkstok te produceren dat nog het meest wegheeft van het doorzagen van een plank. De melodie die Baars vervolgens op zijn klarinet produceert staat hiermee in schril contrast: gevoelig en melancholiek, maar niet voor lang. Al spoedig kwettert en krijst het aan alle kanten, Mengelberg waardig.

Het benoemen waard is verder nog de improvisatie die Baars geeft op de shakuhachi. Met grote subtiliteit perst hij de meest wonderbaarlijke en bijzondere klanken uit dit instrument. Huilend, schrijnend, fluisterend, woorden schieten te kort.

Labels:

(Ben Taffijn, 18.2.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.