Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


Concert
Night Porter mist de sjeu van jazz

Night Porter: Christina Branco & João Paulo Esteves da Silva, zaterdag 17 januari 2015, Paradox, Tilburg

Als je van fado houdt en Christina Branco brengt een bezoek aan jouw hometown, dan ga je erheen, toch? En al helemaal als ze dan naar het Tilburgse Paradox komt. Lekker intiem, dat wordt genieten! Maar je krabt je wel even achter de oren als blijkt dat ze niet voor de fado komt, maar voor de jazz! Als rasechte muziekliefhebber sta je natuurlijk overal open voor en krijgt iedereen het voordeel van de twijfel, maar eerlijk is eerlijk: een teleurstelling viel toch niet helemaal te onderdrukken. En dat was het geval bij een groot deel van het publiek in de uitverkochte zaal. Tegen beter weten in, iedereen had inmiddels de aankondiging gehoord, bleef het verlangen sidderen naar een onvervalste fadosong, zoals Branco dat kan. En dat bleef het hele concert aanwezig, tot de toegift, waarin eindelijk de ontlading kwam.

Branco zelf voelde dat feilloos aan. En - alsof ze er zichzelf ook onzeker over voelde - zo benaderde ze ook de liedjes. Stukken van de legendarische componist en liedjesschrijver Cole Porter. Porter schreef tijdens zijn leven meer dan 800 songs. Hij schreef musicals en Broadwayshows, en zijn wereldberoemde evergreens ('I’ve Got You Under My Skin', 'I Love Paris', 'I Get A Kick Out Of You', 'Every Time We Say Goodbye') werden vertolkt door grootheden als Billie Holliday, Ella Fitzgerald en Frank Sinatra. Bepaald geen sinecure dus. Branco zong ze met een klassieke stem, en durfde zich daarin nauwelijks nuances te veroorloven waardoor de vitaliteit uit de liedjes verdween. Ze misten de sjeu van jazz.

Maar ook het taalaspect speelde hier een grote rol in, haar Engelse uitspraak kwam niet goed uit de verf en Branco moest het telkens aflezen van haar blaadje. Jezelf inleven, en het liedje dragen wordt dan erg moeilijk. Ook bij de vertolking van een Franse chanson speelde de taalbeheersing haar parten, maar toch paste dat weer beter bij het timbre van haar stem en leek Branco zich iets vrijer te voelen. De twee sets werden verder afgewisseld door twee weinig imponerende instrumentale stukken, gespeeld door de pianist die Branco vergezelde, João Paulo Esteves da Silva. Ook in de begeleiding leek hij Branco niet echt te kunnen vinden. Zijn spel was af en toe best lekker swingend, maar ook chaotisch waardoor de balans in het toch al fragiele geheel soms ver te zoeken was.

Toch kan ik ook respect voor Branco hebben. Respect voor het feit dat ze een uitstapje wil maken en zich kwetsbaar op durft te stellen. Uit haar keus spreekt liefde voor muziek, Porter en jazz. Vlak voor mij stond een prachtige vrouw, met een prachtige stem, die fado ademt. En uiteindelijk kwam die ook, als toegift, als een beloning voor het publiek en een opluchting voor haarzelf. Ze kon niet anders.

Klik hier voor foto's van dit concert door Monique van der Lint.

Labels:

(Donata van de Ven, 30.1.15) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.