Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 


Concert
Tutu Puoane is een wereldvrouw
Tutu Puoane Sextet, zaterdag 20 december 2014, Jazz Station, Brussel

Vocaliste en songschrijfster Tutu Puonane is een wereldvrouw. In de zin van: een geweldige, zelfbewuste dame. Maar ook in de zin van: iemand die, uitgaande van haar Zuid-Afrikaanse wortels, allerlei muziek - met name pop, soul, jazz en blues - in haar wereld heeft geïntegreerd.

Haar show in het tot de nok gevulde Jazz Station begint ingetogen, met getokkel op een sansa (duimpiano), waarmee ze haar etherische zang begeleidt. Dit is haar kijk op Nina Simone's 'Images', dat de kwaliteiten van de zwarte vrouw en haar gebrek aan eigenwaarde verheerlijkt, respectievelijk bekritiseert. Al zingend stelt Puoane de leden van haar goed ingespeelde kwintet voor. Een kunstje dat ze aan het eind van haar show andermaal flikt, wanneer ze de bezoekers bezweert de feestdagen toch vooral niet al te onbesuisd te vieren, aangezien ze dan zonder publiek zou komen zitten.

In haar sobere maar indringende en integere omgang met de muziek ontpopt ze zich als soulzuster van wijlen Abbey Lincoln. Puoane is een hipster après la lettre. Ze bezit de gave een te worden met haar songs en ook in haar scats opereert ze als een instrumentalist. Ze is voortdurend in synch met haar band. Stem en tekst worden organisch vervlochten met de muziek, terwijl ze liedjes uit elkaar plukt en op haar eigen manier weer assembleert.

Tutu Puoane wordt begeleid door een alleszins capabele band, van wie toetsenspeler (en echtgenoot) Ewout Pierreux een grote hand heeft in de arrangementen. Van hem zijn de opmerkelijke, gespatieerde bewerkingen van 'Body And Soul' en 'Fascinating Rhythm', de enige traditionele American Songbook-pareltjes deze avond.

"You bring out the savage in me," ben ik geneigd Valaida Snow na te zeggen wanneer Tutu haar eigen liedjes vertolkt, of die van Steve Kekana, of wanneer ze haar 'click'- techniek in de strijd werpt. Doch hoewel haar repertoire zonder meer serieuze zaken aansnijdt, houdt de zangeres alles met humor en relativeringsvermogen smakelijk en aanstekelijk.

Blijkens een citaat van de Griekse publicist Lafcadio Hearn, die destijds als eerste (en enige) over de proto-jazz van New Orleans schreef, betekende 'to jazz' oorspronkelijk 'to excite'. Het staat als motto op de wand van het Jazz Station en past perfect op de uitvoering van Tutu Puoane's 'iLanga'. Ze is in januari nog te horen in Antwerpen, Bree, Rotterdam en Utrecht.

Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Etienne Bauduin.

Labels:

(Eddy Determeyer, 28.12.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.