Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Titanenstrijd
Big Band Explosion met Big Band Friesland & Stageband, vrijdag 14 november 2014, Huize Maas, Groningen

Inmiddels is het (bijna) 90 jaar geleden, dat het Groninger Huize Maas geopend werd, aanvankelijk als dansschool. Voor de oorlog traden er al vermaarde bigbands op, zoals The Plus Fours, de plaatselijke favorieten en Siegfried Courant And His Commanders. Met solisten als vocaliste Annie de Reuver en Tinus Bruyn, Fred van Ingen en Willy Langestraat in de rietsectie waren de Commanders jarenlang het huisorkest van Maas. Inmiddels vormen de betegelde pilaren het enige authentieke element van het interieur, maar het etablissement is onverminderd een van de brandpunten van danslustig Groningen. En luisterlustig Groningen: er werd tijdens de Big Band Explosion niet gedanst, maar des te aandachtiger geluisterd naar de verrichtingen van de toporkesten van Friesland en Groningen.

Big Band Friesland opende de avond met relatief traditioneel orkestwerk. De Friezen excelleerden in het stuk 'Wetlands', een compositie van dirigent Frans Vermeerssen. De sound van de band was hier zo'n beetje het enige traditionele element. De saxen speelden een intrigerend a capella thema – nu ja, zo goed als a capella, want slechts begeleid door Bob Pruiksma's bas. Heel grillig getimed, overigens. Ook de combinatie gestopte trompet-sopraansaxofoon pakte hier heel verrassend uit. In 'Hûs Te Keap' van Kurt Weiss wist die laatste met de mix trombones-tenorsax-baritonsax, ondersteund door een ostinato basloopje, het geheel een aangenaam krokant korstje te geven.

Dit orkest bezit stoot- en stuwkracht. Het enige punt van kritiek zou kunnen zijn dat de bas en de drums niet altijd synchroon liepen (wat in feite een doodzonde is in een bigband). Daardoor wrong het ritme, waar het gewoon lekker soepel had moeten lopen. Daarentegen sneed de gitaar van Martin Beekman als een skûtsje door het Sneekermeer.

De Groninger Stageband startte niet voordat dirigent Steven Sluiter de balans uitgebreid had getest. Bij dit orkest komt het op de details aan. Direct in het eerste nummer, Jim McNeely's 'Extra Credit', hoorden we waarom deze formatie al jaren de schrik is van elk bigbandtoernooi en tegenwoordig, naar verluidt, zelfs actief ontmoedigd wordt om deel te nemen. De Groningers maakten indruk met secuur 'wapperende' secties (een betere term zou ik zo gauw niet weten) en out-of-tempo spelende trombones. Dit zou als de soundtrack van een fantasy film kunnen fungeren.

Met plastische gebaren wist Sluiter er elke nuance in dynamiek en timing uit te zuigen. Dit, friends and neighbors, is een jazzorkest! In het tweede nummer, John Claytons bewerking van 'The Jody Grind', werd dat nog eens nadrukkelijk onderstreept. Hier krijste de band van vreugde en wij met hem. Dit is, zoals we dat in Brabant zeggen, ginne flauwekul. Dit kan zó in een eigentijds dancepaleis. Bij wijze van contrast speelde de Stageband vervolgens 'The Very Thought Of You', in een bewerking van Henri Gerrits, die hier een warm dertienstemmig koorwerk van had gemaakt. Met zijn gisse staccato timing is 'Walkin’ Tiptoe' van Bert Joris zo langzamerhand een echte bigband-standard. In 'Georgia On My Mind', tenslotte, nam tenorist Gerben Wasser het in zijn eentje tegen de knallende en kolkende rest op. Beiden wonnen.

Labels:

(Eddy Determeyer, 20.11.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.