Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Wisseling van de wacht

René van Astenrode Kwintet, dinsdag 24 juni 2014, De Smederij, Groningen

Eigen aan een stad met een conservatorium is dat er elk jaar een nieuwe lichting getalenteerde aspirant-musici haar opwachting maakt – en dat tegelijkertijd ook een afgestudeerd roedel op de wereld wordt losgelaten. Van die laatste categorie zongen tenorsaxofonist Sergej Avanesov en bassist Tyler Luppi dinsdag in De Smederij hun Groninger zwanenzang. Die laatste heeft een levendige stijl, fraseert als een blazer en duetteerde in 'Just Friends' - in het jamsessiegedeelte - messcherp met drummer Steve Altenberg. Het duurt altijd even voordat Avanesov op stoom is, maar als het zover is, is daar die mooie volle spijkerharde sound.

Drummer Samuel Arkesiya houden we nog een tijdje in Groningen. Gelukkig, want hij weet van wanten; hij stuwt onbedaarlijk en brengt met accenten en breaks ruimschoots voldoende variatie in zijn spel aan. Een beetje zoals we dat van grote gasten als Art Blakey en Joe Dukes kennen. Zodoende lieten de hoogtepunten in Hank Mobley's barblues 'Uh Huh' niet lang op zich wachten.

De jongelui stonden onder hoede van veteraan-vibrafonist René van Astenrode. Het kwintet had zich bepaald niet suf gerepeteerd: staande de vergadering werden er toonaarden en andere nuttige wetenswaardigheden geregeld ("start with a 'Killer Joe'-groove"). Van Astenrode weet zijn spel met sustain kleur te geven, maar is zich ook zeer bewust van het percussieve karakter van zijn instrument. Met repeterende figuurtjes wist hij de temperatuur in De Smederij richting het smeltpunt op te jagen. (De Smederij is overigens het enige keldertje dat ik ken waar je niet een trap voor af moet.)

De tweede veteraan in dit gezelschap was pianist en sessieleider Diederik Idema. Meteen al in het openingsnummer 'The End Of A Love Affair' wisselde hij stuwende blokakkoorden af met loopjes waarin hij zich harmonisch hip verstapte.

In de jamsessie na het optreden van het Van Astenrode Kwintet werden we aangevallen door een trompettist die van mening bleek dat je 'Blue Monk' best met twee noten kon spelen. Bij navraag bleek de kunstenaar eigenlijk bassist te zijn en dronken. "Best goed dat we dit ook eens meemaken," fluisterde mijn buurvrouw, "want dan hoort iedereen dat het best moeilijk is, muziek maken." Nog meer lol beleefden we aan tenorist Gerben Wasser. Een paar maanden geleden associeerde ik hem qua timing met Dexter Gordon, maar de opbouw van zijn soli verried ook affiniteit met Sonny Rollins. Dat was dus een mooi contrast met Sergej Avanesov, die door Coltrane gekust is. In 'Hot House' hield Wasser een boeiend betoog vol variatie en in 'Take The Coltrane' ging hij helemaal stuk. "Ik ga door tot ik aan de top ben," verklaarde hij na afloop bescheiden. Kijk, die komt er wel.

Labels:

(Eddy Determeyer, 2.7.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.