Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Orkestrale show met filmisch effect

Ibrahim Maalouf, zondag 29 juni 2014, Festival Mundial, Spoorzone, Tilburg

Voor het tweede jaar biedt de Spoorzone in Tilburg onderdak aan het Festival Mundial. Het festival is na pakweg 25 jaar verplaatst van het groene Leijpark naar de oude werkplaats van de NS, nu de Spoorzone geheten. 'Exploring the urban fields' is de ondertitel van het Festival Mundial nieuwe stijl. Het van origine festival voor wereldmuziek biedt, in drie dagen, ruimte aan uiteenlopende muziekstijlen, theater, kleinkunst en dans.

Al meer dan een half jaar is bekend dat de verrassende nieuwe geluid van stertrompettist Ibrahim Maalouf te horen zal zijn op het festival. Na het evenwichtige, van jazz doordrenkte catchy geluid van 'Wind' is de kort daarop verschenen plaat 'Illusions' zijn nieuwe statement. De muziek en gedachtegang van Maalouf zijn niet los te zien van zijn verleden. Als kind ontvlucht hij de burgeroorlog in Libanon, verlaat zijn geboortestad Beiroet en komt uiteindelijk in Parijs terecht. Geïnfecteerd door het jazzvirus, afkomstig van zijn vader, en opgegroeid in het conflictgebied van de jaren 80 droomt hij van een wereld met gemeenschapszin. In relatie tot Festival Mundial een perfecte match! Voorafgaand aan het optreden, wellicht deels veroorzaakt door de plaatsing van Nederlands elftal op het andere Mundial, ontstaat een vibe dat dit optreden een onvergetelijke ervaring kan worden.

Zonder er al te veel woorden aan vuil te maken en met betrekkelijk weinig ruimte tussen de tracks, ontstaat het filmisch effect van een orkestrale show, waarin de illusie wordt gecreëerd van een samenhangend muzikaal concept van het begin tot het einde. Met een hoog dramatisch gehalte volgt Maaloufs band de structuur van het album 'Illusions'. In de vorm van couplet en refrein wordt de ingezette melodielijn van de trompettist, opzwepend en in fanfarestijl, door de kopersectie beantwoord. De muziek wordt versneld of vertraagd of totaal stilgelegd, waarna de melancholieke solo's van Maalouf worden afgewisseld door de heavy rocksolo's van gitarist François Delporte en de spacy keyboardklanken van Frank Woeste. Opvallend zijn de subtiele Arabische klanken binnen het hoofdzakelijk orgastisch geheel. Het extra vierde trompetventiel zorgt ervoor dat deze mooie afgeroomde lyrische kwarttonen gespeeld kunnen worden.

Slechts eenmaal wordt de adembenemende presentatie van de extravagantie van 'Illusions' onderbroken. In de emotioneel geladen en deels omgebogen en uitgesponnen versie van de compositie 'Beirut' wordt het muzikale hoogtepunt van het optreden bereikt. De solo, mistroostig en in een mystiek oriëntaalse sfeer gespeeld, roept beelden uit het collectief geheugen op. Beelden waarin kinderen in willekeurige oorlogsgebieden machteloos, doelloos en zonder grip op de werkelijkheid, niets ander rest dan te dwalen langs de puinhopen van een kapotgeschoten, verlaten stad. De heftige gitaarriffs waarmee het nummer verrassenderwijs wordt besloten is de weerklank van Maaloufs persoonlijke radioherinnering aan Led Zeppelin en zijn geboortestad. De geplande toegift, met een waanzinnige afwisseling van opstomende rockritmes en verleidelijke sensitieve trompetklanken, kan niet verhullen dat het hoogtepunt van 'Beirut' nog opgesloten zit in de geest van het enthousiaste publiek.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 16.7.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.