Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 




Concert
Bop slaat de klok
Rik van den Bergh, Bert van Erk & Steve Altenberg, donderdag 30 januari 2014, Jazzcafé Alto, Groningen

"De tempi van die oude bopnummers zijn zó specifiek, het is als lopen op flinterdun Japans zijdepapier zonder voetafdrukken achter te laten," antwoordde drummer Steve Altenberg op mijn voorzichtige suggestie dat 'Bud’s Idea' misschien een tikje te langzaam was genomen. Het klonk gewoon niet jofel.

Het motto in café Alto was inderdaad Everybody's bopping. Baritonsaxofonist Rik van den Bergh had zich in zijn kostuum van de gebroeders Chaloff en Adams gestoken, bij bassist Bert van Erk kreeg je sterk de indruk dat Oscar Pettiford waarlijk was wedergekeerd en Altenberg herinnerde je er fijntjes aan dat het Philly Joe Jones was, die je door de verschrikkelijke jaren vijftig had geholpen.

Merkwaardig toch dat het vaak lange slungelachtige lieden waren en zijn die de baritonsax omgorden. Van den Bergh zelf haalt nog niet een kwart van de gezamenlijke omvang van Leo Parker, Gerry Mulligan, Serge Chaloff en Pepper Adams. Daar moet toch eens een gedegen onderzoek naar worden ingesteld, naar die relatie tussen de taillemaat van baritonsaxofonisten en het aantal decibels en de lengte van de frasen die ze produceren.

Hoewel Rik van den Bergh excelleerde in het betere bopwerk, maakte hij toch de meeste indruk met twee stukken uit het Duke Ellington boek, 'Chelsea Bridge' en 'Sophisticated Lady'. In die eerste Billy Strayhorn-compositie was het geluid van de Hagenaar mooi rond en vol, terwijl hij in dat laatste nummer verraste door halverwege het tempo flink op te schroeven. Zodat de strofe "smoking, drinking, never thinking of tomorrow" ineens in een ander licht kwam te staan. Ook de klaagsong 'Everything Happens To Me' kreeg een nieuwe betekenis, doordat het trio er een opgewekte bossanova van had gemaakt.

Het zal duidelijk zijn; hier was sprake van degelijk vakwerk zonder fratsen of apps. Zijn old school-aanpak had Van den Bergh al gedemonstreerd door zijn rietjes in een glas water te weken, pal voor de basdrum. Zoals we allemaal weten is dat de enige juiste plek.

Steve Altenberg intussen zag kans om tijdens een acht maten-break in 'This I Dig Of You' drie verschillende grooves te slaan, perfect op elkaar aansluitend, met het bijbehorende kanongebulder op de bass. Een complete lezing was het, met lichtbeelden en al.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 9.2.14) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.