Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
Pastorale klankschappen en uitzinnige feestmuziek in magische kelder
Giuseppe Doronzo Alchemik Quartet, vrijdagnacht 22/23 november 2013, Cantina, Groningen

Net als Jan Menu, een paar weken geleden in het Groninger jazzcafé Alto, liet ook Giuseppe Doronzo in de Cantina horen dat de baritonsaxofoon heel geschikt is voor het meer ingetogen werk. Geen bronstig gebrul in de lagere regionen dus, maar gevoelige wijsjes en keurige ballads van eigen hand. In zijn Alchemik Quartet speelt Doronzo niet eens de boventoon: alle vier de muzikanten zijn hier gelijkwaardig.

De Italiaan schrijft liedjes die duidelijk van vorm zijn, karakter hebben en pianiste Marta Warelis mooie akkoorden ontlokken. In het openingsnummer 'Lune Di Ginevra' dwaalden we dromerig met haar mee. Maar er was, meteen al in die eerste compositie, meer te beleven. Warelis kan ook heftige minimal-flarden uit haar elektrische piano hameren, McCoy Tyner-achtige akkoorden en Keith Jarrett-achtig gepriegel (heel even maar, hoor) en even verder laat ze haar klassieke achtergrond meespelen. De pianiste werkt zeer geconcentreerd en intens, maar met kennelijk plezier.

Ook in het tweede nummer van de nacht, 'Rebirth', werden we heen en weer gebobsleed tussen pastorale klankschappen en uitzinnige feestmuziek, met een zeer geanimeerde Aleksandar Skoric achter de drums. Die heeft slechts een glimpje van een aansporing nodig om mens en machine grondig te testen op maximale belastingen, met bijbehorende torsie van het gelaat. Opvallend was hoe de vier muzikanten de respectieve vormen van de gespeelde liedjes in hun denken en doen hadden geïmplementeerd – en dit was het debuut van het Alchemik Quartet, ook nog eens. Daarbij fungeerde de contrabas van Vassil Hadjigrudev als veilig baken. Ik heb hem niet kunnen betrappen op één verkeerde, soulloze of overbodige noot.

Voor de laatste twee nummers nodigde Giuseppe Doronzo percussionist Pouriya Jaberi op het podium (lees: het vloerkleed). Die jongleerde met achtereenvolgens zijn jivar (grote zeskantige platte trommel) en daf (rond) en deed dat dermate virtuoos dat de daf op een gegeven moment in de lucht leek te zweven, omhoog gehouden door het pure geluid. En zoals we van de Ouden weten, bereikten we daarmee de hoogste graad van wijsheid en genade. Allemaal in dat magische keldertje in de X-straat.

Klik hier voor foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 5.12.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.