Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Enthousiasme voor energiek orkest

Nederlands Studenten Jazzorkest, donderdag 5 december 2013, Simplon, Groningen

Leeft die jazz eigenlijk nog wel? Dat is een vraag die al in de jaren dertig gesteld werd. Langer geleden inmiddels dan de oudste jazzliefhebbers zich kunnen herinneren. Sindsdien wordt de kwestie met een vermoeiende regelmaat aan de orde gesteld. Je kunt je dus afvragen of ze wel zinvol is, die vraag. Bovendien lijkt ze voort te komen uit een soort existentiële onzekerheid. Bestaan we nog wel? Nochtans legde het tijdschrift Jazzism haar in het jongste nummer voor aan 55 merendeels jeugdige jazzmuzikanten. Het antwoord laat zich raden.

Goed. De camera pant nu naar de concertzaal van het Groninger centrum voor jongerencultuur Simplon. Simplon – Simplon? Is dat niet dat jeugdhonk dat onlangs failliet ging? Klopt. Simplon is dood, leve Simplon! Er wordt dus aan een doorstart gewerkt. Evenmin als Simplon voorlopig de geest zal geven, legt jazz het loodje. Want enkele tientallen jongelui hadden de zoveelste Storm van de Eeuw en het heerlijk avondje getrotseerd en waren op het optreden van het Nederlands Studenten Jazzorkest afgekomen. En als je het gejuich, gefluit en geklap hoorde, wist je meteen: hier gaat helemaal niks de pijp uit. Op de verrichtingen van deze jeugdige bigband werd zo enthousiast gereageerd alsof het Moke betrof, of Fresku.

Nu moet gezegd worden dat het studentenorkest ruimschoots voldoet aan de allereerste eis die je aan een bigband moet stellen: hier was een powercentrale aan het werk. En dit waren duidelijk geen beginnelingen. Onder de opjuttende leiding van organist Sven Figee liet het geleerde gezelschap horen dat het uit het juiste hout was gesneden. Echt waanzinnige solisten zitten er (nog) niet bij – afgezien van trombonist Jeroen Ferberne dan, die niet alleen over sound en stootkracht beschikt, maar ook een grappig, dynamisch en muzikaal verhaal kan vertellen in een paar maten.

Meer indruk nog maakte het concept van het orkest als geheel. Om te beginnen gaat het hier om op hedendaagse grooves gebaseerde swingmuziek. En aan die grooves neemt ook een delegatie van acht strijkers deel. Op zich wellicht ook niet sensationeel; in Glenn Millers legerorkest zaten er twintig en ons eigen Metropole Orkest bevat er zelfs 26. Maar een hedendaagse bigband met strijkers is toch een anomalie. Met zijn integratie van snarenspelers en blazers heeft arrangeur Bart van Gorp een huzarenstukje geleverd. Check zijn bewerking van 'Ain’t Got No (I Got Life)', dat het strijkoctet verrassend en sereen begint – tot de blaasfabriek op stoom raakt. Ik zou er bijna fan van Nina Simone van worden. (Grapje.) Gelukkig hadden we Sherry Dyanne, een van onze betere nu-soulzangeressen, die de honneurs waarnam. In Millie Jacksons 'If Loving You Is Wrong' had ze de typerende rap van miss Jackson in het Nederlands vertaald, wat goed werkte. Zij beschikt over een echte soulziel.

Dicht bij het originele swingidioom kwam het studentenorkest in het nummer 'Sunny Side Of Soul' (als ik de titel goed verstaan heb), dat aan Benny Goodmans 'Sing, Sing, Sing' geparenteerd leek. Net als in Figees eigen 'Svoogaloo' stoomden de jonge swingmeisters hier met verve doorheen. Opvallend daarbij was het enthousiasme van het ensemble, dat zich onder meer vertaalde in vrolijke choreografietjes van de secties. Om de bron hiervan te ontdekken volstaat het om op YouTube 'Jimmie Lunceford and his Dance Orchestra' in te tikken en dan te wachten tot het nummer 'Nagasaki' zich voltrekt. Inderdaad, in 1936 zitten we dan.

Klik hier voor foto's van dit concert door Karel Keesman.

Labels:

(Eddy Determeyer, 11.12.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.