Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
The Whammies - 'Play The Music Of Steve Lacy Volume 2' (Driff, 2013)

Opname: 21 januari & 19 maart 2013

Om onverklaarbare redenen wordt er te weinig aandacht besteed aan het gecomponeerde repertoire van vrijwel alle freejazz-iconen. De laatste jaren verbetert dit langzaam, maar nog immer is het compositorische werk van bijvoorbeeld Don Cherry, Eric Dolphy, Andrew Hill of Ornette Coleman ondergewaardeerd. Het is dan ook goed nieuws dat The Whammies, een project van Jorrit Dijkstra met onder meer Han Bennink en Mary Olivier, zich serieus buigt over de stukken van sopraansaxofonist Steve Lacy.

Lacy werkte zich in een lange en vruchtbare carrière op van dixieland, via Monk, tot free jazz en vond uiteindelijk in zijn sextet een vorm waarin vrijheid en structuur elkaar halverwege ontmoetten. The Whammies, goeddeels bestaand uit muzikanten die Lacy direct gekend hebben, leveren met dit album wederom een uitstekende verkenning van het repertoire van de sopraansaxofonist af.

Echo's van met name Thelonious Monk zijn duidelijk te horen in de composities van Lacy. Dat is niet verwonderlijk, aangezien Lacy tot een van Monks bands behoorde. Helaas heeft hij nooit met de grote pianist opgenomen, maar de lessen van toen zijn altijd blijven hangen. De rietblazer nam regelmatig deel aan eerbetonen voor Monk en nam een aantal soloalbums op met diens materiaal ('Only Monk' en 'More Monk'). Het drammerige 'Lumps', compleet met ontsporende unisono's, is een goed voorbeeld van hoe de saxofonist deze invloeden in zijn eigen werk verwerkte. Ook het zwalkende 'Somebody Special' laat duidelijk zien dat Lacy zijn tijd met Monk als goede leerschool zag om zijn geschreven materiaal op te stoelen.

De technisch en intellectueel veeleisende composities dwingen tot optimaal musiceren. Hoewel The Whammies, geheel volgens de Amsterdamse school en zijn Chicagoan evenknie, altijd dicht tegen het ontsporen van de muziek aanleunen, kan het materiaal van Lacy bij gebrek aan inzicht uiteenvallen in een reeks losse bewegingen zonder onderlinge samenhang. Dat maakt dat het spanningsveld tussen vrijheid en achteloosheid extra aandacht vraagt. The Whammies navigeren voorbeeldig door dit schemergebied, maar toch voelt de opname soms wat cerebraal. Dit komt omdat de aandacht voor het gecomponeerde materiaal ten koste van de solisten gaat.

De grootste kracht van Lacy was dat alles wat hij aanraakte achteloos een lyrisch klonk, terwijl het grote intellectuele diepgang had. Dijkstra en de zijnen richten zich vooral op die diepgang en laten de lyriek van Lacy's stijl onderbelicht. Dat is waarschijnlijk een verstandige keus, omdat deze niet te reproduceren zou zijn, behalve door in epigonisme te vervallen. Het is juist de grote kracht van The Whammies dat zij zich verre houden van kopieergedrag en een oorspronkelijke visie neerzetten op het niet alledaagse materiaal van een van de grootste freejazz-muzikanten van de vorige eeuw. En dat werkt: wie klaar is met The Whammies, krijgt spontaan zin om een plaat van Steve Lacy op te zetten.

Meer horen en weten?
Klik
hier om de volgende tracks van dit album te beluisteren: 'Skirts', 'Pregnant Virgin', 'Art', 'Saxovision' en 'Threads'.

Lees hier onze recensie van The Whammies - 'Play The Music Of Steve Lacy' (Volume 1).

Labels:

(Sybren Renema, 22.10.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.