Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Boek
'The Ultimate Sideman'

Door: Eric Ineke & Dave Liebman / Picio Uitgeverij, 2012

Er zullen weinig jazzmusici zijn in Nederland die met zo veel bekende buitenlanders, vooral Amerikaanse, hebben mogen spelen als drummer Eric Ineke. Hij dankt die ervaring behalve aan zijn eigen kunnen natuurlijk voor een groot deel aan het feit dat hij in het trio van pianist Rein de Graaff speelt. Dat is immers sinds 1970 - het begon met Don Byas - de eerste keus van musici tussen de swing en de postbop als zij in hun eentje Nederland aandoen. Het boek heeft een interessante en daarmee ook een aangenaam toegankelijke vorm. Naast Ineke's beknopte beschrijvingen van zijn ervaringen met de musici zijn er gesprekken met saxofonist-fluitist Dave Liebman opgenomen, waarin zij losjes de eigenschappen van die musici bespreken. Het boek is in het Engels uitgegeven, zodat het ook toegankelijk is voor de vele buitenlandse studenten die nu 's lands conservatoria bevolken, natuurlijk niet in de laatste plaats in Den Haag, waar Ineke doceert.

Nu geloof ik niet dat jazzmusici als mensen op zich intrigerender zijn dan wiskundigen of loodgieters, maar hun beroep maakt veel van hen misschien wel gevoeliger voor bepaalde aan muziek gerelateerde emoties. De behoefte of het vermogen om te improviseren zal ook wel een reflectie zijn van bepaalde persoonlijkheidstypes, in ieder geval niet die van de spreekwoordelijke voorspelbare en fantasieloze boekhouders.

Ineke is in de omgang - zoals met velen van de tientallen music die hij beschrijft - een echte gentleman, dus hij zal niet meteen de negatieve kanten van zijn ervaringen oplepelen. De enige manier om daar eventueel achter te komen, is dus als een Kremlin-watcher te deduceren van wat er niet wordt vermeld. Hoewel, helemaal waar is dat niet, zoals wanneer hij vermeldt dat Lee Kontiz wel flink vals kan beginnen, iets wat we al wisten overigens. Meteen daarna schrijft Ineke natuurlijk dat dat er niet echt toe doet, omdat er zoveel emotie in Konitz' spel zit. Ineke is heel goed in het bondig karakteriseren van de sterke eigenschappen van de musici die hij heeft meegemaakt. Ik herkende er in ieder geval veel in, al heb ik lang niet alle musici live meegemaakt. Als drummer ben je trouwens ritmisch nu eenmaal veel directer verbonden met de bezoekende blazers dan de andere musici.

Vooral veel saxofonisten komen aan bod, natuurlijk ook een reflectie van de jazzpraktijk van de laatste veertig jaar. Zo krijgen Dexter Gordon en Johnny Griffin veel aandacht en dat is niet onterecht, gezien hun centrale rol in de Europese jazz. Het verhaal gaat echter door tot een paar jaar geleden, met serieuze aandacht voor musici als Eric Alexander en Simon Rigter. En ja, er is gelukkig ook veel aandacht voor Nederlandse grootheden als Frans Elsen, Rob Madna of Ack van Rooijen. Liebman ondervraagt Ineke ook over hoe de jazzpraktijk in Nederland was en zo komen we bijvoorbeeld te weten dat er vroeger meestal drie sets in cafés gespeeld werden, vaak ook nog van een uur of meer. Tegenwoordig hebben we aan twee sets drie kwartier meer dan genoeg.

Het boek is aangenaam serieus vormgegeven met een stevige flexibele omslag met zwaar, glad papier als binnenwerk. Het drukwerk is verluchtigd met veel kleine zwart-wit foto's uit het archief van Ineke en De Graaff. Er zijn wel enkele foutjes in de spelling. Ook is het Engelse taalgebruik grammaticaal soms wel erg informeel en ongepolijst. Tegelijkertijd leest het boek makkelijk en is het niet alleen voor musici zeer informatief. Ik vermoed dat veel journalisten en (vermeende) jazzkenners er hun voordeel mee kunnen doen. Het taalgebruik is in ieder geval ook begrijpelijk voor wie slechts een basale kennis heeft van de muziektheorie.

'The Ultimate Sideman' geeft ons niet alleen een mooi inzicht in een belangrijk deel van de mainstream jazz, maar bevestigt ook de grote ervaring en muziekkennis van Ineke en Liebman. Dit boek is een natuurlijk complement bij je collectie van oude Blue Note's of uiteraard die vele albums waarop Ineke of Liebman te horen zijn.

Labels:

(Ken Vos, 6.7.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.