Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Concert
Een elektronische Odyssee

Electro Acoustic Sessions met Cor Fuhler/Jerome Noetinger/Martin Schmickler, Renger Koning, Jozef Dumoulin & Noisia, vrijdag 10 mei 2013, Grand Theatre, Groningen

Tureluurs – kent u die uitdrukking? Dat je hoofd finaal om- en overloopt van de ongehoorde klanken. Het rare van ongehoorde klanken is dat ze na een minuut of twintig gaan vervelen. Dat lijkt immers wel het laatste dat je mag verwachten van een avondje abstracte Electro Acoustic Sessions – meer el dan ac, overigens. Maar ik kan me niet langer dan een goed kwartier concentreren op dit soort gepiep en geruis.

Dat leek pianokunstenaar Cor Fuhler te beseffen, toen hij ons met een delegatie van het MIMEO Orchestra zo'n twintig minuten had vergast op tonen die ontstaan en weer afscheid namen, fluisterzacht getinkel, korte overstuurde uitbarstingen, bijna onhoorbare radiosignalen uit 1937, uit de buurt van Howland Island, driftig op de snaren dansende supermagneetjes die de vleugel uit volle borst lieten zingen en flarden van soundtracks voor jaren-vijftig sciencefictionfilms. Zo'n beetje alle onomatopoëtische werkwoorden waren de revue gepasseerd: tikken, ritselen, tinkelen, sissen, fluiten, brommen, klappen, loeien. Maar net toen we hadden uitgevogeld welke muzikant van het trio voor welk geschraap verantwoordelijk was, maakte Fuhler met fors, agressief gebeuk van klauwen en onderarmen een eind aan de idylle.

Pianist Jozef Dumoulin had zijn Fender Rhodes verstopt in lagen elektronische kastjes en pedalen. Hij laat er noten mee aanzwellen, blaast ze op en laat ze weer wegsterven, zodat je het idee krijgt, naar een stuk te luisteren dat achterstevoren wordt afgespeeld (of andersom, dat kan natuurlijk ook). Massieve geluidsklompen klotsten als zeekastelen in een nauwe haven.

In dit metier dien je alle toetsen, knopjes, schuiven en pedalen blind uit je hoofd te kennen. In die coördinatie van handen en voeten leek Dumoulin nog het meest op een traditionele organist. Hij boorde frequenties aan waarvan je schoenzolen – ongelogen! – mee gingen vibreren en soms was het, alsof je na een avondje stevig stappen met je wazige kop op onverklaarbare wijze in een ochtendlijke plaatwerkerij was beland, waar de arbeid net een beetje op gang begon te komen. Dit was een Odyssee kortom waar we monsters, goden en toverkollen moesten zien te trotseren. Zonder kompas, op gegist bestek.

Labels:

(Eddy Determeyer, 22.5.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.