|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Paradoxale mix van zen en funk Nik Bärtsch's Ronin, donderdag 28 februari 2013, North Sea Jazz Club, Amsterdam Op 10 mei 2012 opende de North Sea Jazz Club haar deuren op het voormalige terrein van de Westergasfabriek in Amsterdam. Ze biedt net als het gelijknamige festival ruimte aan alle jazzstijlen, van traditionele jazz tot funk, blues, soul en hiphop, zowel bekende namen als aanstormend talent. Door het programmeren van Nik Bärtsch's Ronin, die een al even unieke als paradoxale mix van zen en funk beoogt, schuwt de North Sea Jazz Club het experimentele avontuur niet. In een donkere doch sfeervolle ambiance weet de Zwitserse formatie, ondanks personele wisselingen, op grootse wijze categorie-overstijgende muziek neer te zetten. Niet alleen mede-oprichter bassist Bjørn Meyer heeft de groep verlaten; meer recent is ook percussionist Andi Pupato van het toneel verdwenen. Vervanger Thomy Jordi, op basgitaar, maakt duidelijk dat deze wijziging in het strijdplan van Ronin deel uitmaakt van het muzikale proces. In vier langgerekte modulen, in een stijl gebaseerd op herhaling, ontvouwt de muziek zich geleidelijk maar onvermijdelijk. De fragmentarische, repeterende motieven en muzikale figuren van Bärtsch's muziek wekken de indruk live te muteren, om uiteindelijk te landen in een nieuw universum. In mindere handen zou het minimale, conceptuele uitgangspunt na meer dan een decennium sleetsheid gaan vertonen of misschien wel uitdoven. Maar ook na het wegvallen van het empathisch samenspel tussen drummer Kaspar Rast en percussionist Andi Pupato toont Ronin aan meer diepte en breedte te kunnen aanbrengen in zijn nogal zonderlinge muzikale basisprincipe. Spaarzaam komt een sprankje onvervalste pianolyriek onder de handen van zen-meester Bärtsch vandaan of waagt Sha zich aan korte solistische intermezzo's op de basklarinet of altsaxofoon. De voortstuwende vitaliteit en het in-en-uitrafelen van de polyritmische puzzel blijft desondanks een leidend en boeiend fenomeen, dat fascineert tot het einde. Dit omdat de muzikale motieven in haar wortels vrij eenvoudig blijven, maar ook aan de basis staan van een ingenieuze vervlechting. Als de ritmische gevarieerde spanning zijn climax bereikt, kun je Bärtsch luidkeels op een aanwijzing betrappen, die het begin inleidt voor een dramatische verschuiving in tempo, patroon of richting. De sfeer slaat om naar onheilspellend spacy, huiveringwekkend donker of naar juist lichtgevende meditatieve soundscapes, is zelden agressief, maar blijft altijd spannend. De strakke compositorisch resultaatgerichte cross-over van Ronin verzet bergen energie vanwege de ingetogen funk en groove. De pulserende ritmes, herhalende motieven en subtiele verschuivingen leveren een permanente staat van bezinning en hypnose op. Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens. Labels: concert (Louis Obbens, 15.3.13) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
