Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 

Boek: 'Hartstocht en Jazz' - Eddie Engels


Boek
'Hartstocht en Jazz'

Door: Eddie Engels / Elikser B.V. Uitgeverij, 2012

Ja, waarom schrijf je een autobiografie? Wanneer je een afwisselend, interessant leven hebt geleid en dat, al dan niet op verzoek van derden, wilt delen, dunkt me.

Eddie Engels (76) lijkt te voldoen aan dat criterium. Hij is een capabele boptrompettist, kan bogen op plenty ervaring als sectieman in binnen- en buitenlandse studio-orkesten en heeft jarenlang les gegeven aan diverse conservatoria. Bovendien leidde hij een tumultueus liefdesleven.

Van die aspecten maakt hij ons deelgenoot in 'Hartstocht en Jazz', zijn levensverhaal. Het boek is bij benadering gelijkelijk gewijd aan de jacht op de rokken en op de noten. Engels was een onverbeterlijke versierder en het boek wemelt van de ongemakkelijke verhalen. Had hij weer eens een nieuw liefje gespot, terwijl het oude meissie nog volop in de running was. Het duurde klaarblijkelijk jaren voordat hij zijn wilde haren verloor en inzag dat je niet zomaar elke mooie vrouw die je pad kruist het bed inlult. Engels ging met andere woorden regelmatig op zijn bek, maar het lukt hem niet medegevoel op te wekken. Precies goed, ben je geneigd te denken wanneer hij zich weer eens weinig elegant in nesten heeft gewerkt of zijn geliefde boerderij in Friesland heeft verkocht en daar gelijk weer spijt van heeft.

Wellicht werken de nogal oppervlakkige beschrijvingen en bespiegelingen dat gebrek aan empathie in de hand. Wanneer deze Casanova erin was geslaagd zijn gevoelsleven te analyseren en dat leesbaar op papier te krijgen, had dat een beter boek opgeleverd. Het gebezigde Nederland is slordig en krachteloos, veel verhalen ontberen een pointe en het wemelt van de dooddoeners en open deuren. Hier en daar duiken losse data op die kennelijk rechtstreeks uit een oude agenda zijn geplukt, maar niet tot nadere informatie leiden.

Ook over zijn andere hartstocht, jazz, en dan meer speciaal bebop, komen we bar weinig essentieels te weten. Op pagina 31 beschrijft hij hoe hij als achttienjarige matroos werd geconfronteerd met het werk van boptrompettist Dizzy Gillespie: 'Ik was totaal verrast door dat geluid, wat een schitterende klanken!' En daar blijft het bij. De volgende 230 pagina's bevatten hoegenaamd geen informatie over zijn passie voor muziek. Ook over zijn lesmethoden laat Engels weinig los. Alleen over mondstukken zullen geïnteresseerde trompettisten hier iets te weten komen.

Misschien had een mede-auteur of een goede eindredacteur van deze lauwe, grauwe brei een boeiend relaas kunnen maken. Een gemiste kans.

Labels:

(Eddy Determeyer, 21.3.13) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.