Cd
Ferrian's Nutimbre - 'Risk' (dEN, 2012)

Het Italiaanse dEN-label, opgericht door Stefano Ferrian, presenteert een mengeling van Italiaans talent en gevestigde namen uit de Transatlantische avant-garde. Het lijkt daarbij de ambitie te hebben het gat op te vullen, dat ontstaan is sinds het wegvallen van Soul Note/Black Saint. Dankzij bijdragen van onder andere Ab Baars, Ken Vandermark en George Russell is het label goed op weg een interessante speler in dit veld te worden. Met name Rara Avis, een combinatie die nog niet opgenomen heeft, maar een mengeling van Amerikaanse helden en Italiaans talent is, zal een lakmoesproef zijn voor de ambities van het label. Deze band, waarvan de samenstelling een soort Italiaanse variant op de Vandermark 5 lijkt, biedt plek aan saxofonist Ferrian, wiens spel dominant is met zijn eigen Nutimbre. 'Risk', het debuut van deze formatie, is een slimme reflectie op de Amerikaanse inside-outside van de jaren 60 en 70, met een Europees randje.

Hoewel het eclecticisme duidelijk is, wordt de muziek nergens daadwerkelijk riskant, zoals de naam van het album belooft. Eerder wordt er op intelligente wijze verwezen naar wat is geweest en wordt dit vertaald naar het heden. Het titelnummer beweegt zich bijvoorbeeld in de wereld van Steve Lacy en Thelonious Monk in hun meest speelse incarnatie. De compositie is aangenaam en treffend, met slimme ritmische figuren en geestige dialoog, maar voelt op zichzelf niet heel radicaal aan. Het volgende nummer, 'Hazardscape', daarentegen, is een intrigerend onderzoek in timbre, dat zich op gespannen voet bevindt met het voorgaande. De verstilling in 'Hazardscape' maakt dat het zich verhoudt als een interlude ten opzichte van de rest van het album.

Door deze contrasten tussen de nummers bewijzen Ferrian en zijn kwintet dat ze in hun spel beschikken over een groot aantal opties. Tegelijkertijd was het beter geweest wanneer dit bereik sterker geïntegreerd zou zijn in elke compositie. Wat nu aanvoelt als een hoogwaardige collage van stijlen, had dan een grotere cohesie gehad. Het sluitstuk van het album, 'Terra Non Firma', belooft veel goeds in die richting; over een dreigende piano beweegt de sopraansaxofoon zich via asymmetrische lijnen die doen denken aan Wayne Shorter naar enkele kreetjes, alvorens in stilte te verdwijnen. De komende tijd zou Ferrian's Nutimbre, samen met dEN, zich moeten kunnen ontwikkelen tot een dominante kracht in de Italiaanse en mogelijk Europese avant-garde.

Meer horen?

Labels: cd

(Sybren Renema, 6.12.12) - - [naar boven]

Lees verder in het archief...

Menupagina's:

Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie

Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.