Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 




Cd
Paul Plimley, Barry Guy & Lucas Niggli – 'Hexentrio' (Intakt, 2012)

Opname: 23-24 januari 2012

Niemand zal Zwitserland er snel van verdenken een sleutelspeler te zijn in de wereld van de vrije muziek, maar dan ga je wel voorbij aan enkele straffe wapenfeiten die een aantal inwoners kunnen voorleggen. Zo hebben pianiste Irène Schweizer en percussionist Pierre Favre elk op hun manier een steentje bijgedragen aan de geschiedenis van de Europese vrije improvisatie en hebben jongere kerels als Michael Wertmüller, Marino Pliakas (samen met Wertmüller in Brotzmanns Full Blast), Samuel Blaser en Lucas Niggli al aardig wat mooie dingen laten horen.

Percussionist Niggli mag zijn ding nu ook doen op een album (dat uitgegeven wordt op het legendarische Zwitserse Intakt-label) met de Britse basvirtuoos Barry Guy en de Canadese pianist Paul Plimley. Het album werd vlak na een aantal Europese concertdata ingeblikt en dat valt er ook aan te horen. Voorspelbaar is de muziek nergens, maar focus bezit ze des te meer. Dit is vrije improvisatie van een heel ander kaliber dan wat Niggli uitbracht met zijn gerenommeerde Steamboat Switzerland, een punkjazztrio waar ook Marino Pliakas deel van uitmaakte, maar blijft toch iets voor oren die al een en ander doorstaan hebben.

Opvallend is vooral de lengte van de stukken; hier geen vermoeiende marathons, zoals vaak het geval is binnen de context van de vrije improvisatie, maar mooi afgemeten en vaak zelfs erg krappe stukken, die slechts in twee van de zeventien gevallen de vijfminutengrens overschrijden. Toch heb je nergens het gevoel dat de muzikanten elkaar de mond willen snoeren of te vlug af zijn. De ademruimte en beweeglijkheid van de muziek blijft zelfs overeind in de ongedurige spartelpartijen waarin het nerveuze en hyperintense gekletter, gedender en gesleur centraal staan.

Soms duikt er onverhoeds een brokje lyriek op, of haalt Guy de strijkstok boven, en op andere momenten is er eentje die naar voren treedt om het heft in handen te nemen en in een andere richting te sturen. Er mag al eens gelachen worden, zoals in het vocale intermezzo 'When Shall We Meet Again', maar net zo vaak geeft het trio zich over aan een enorm subtiel, haast pointillistisch spel. Dat maakt 'Hexentrio' dan ook een absolute aanrader voor avontuurlijke luisteraars die zowel een stootje kunnen vertragen als behoefte hebben aan verfijnde muzikaliteit. Het album laat drie kleppers aan het werk horen die ondanks weinig voorgaande voorbereiding niet enkel een gemeenschappelijke taal delen, maar zelfs een verwant accent.

Meer horen?
Klik
hier om fragmenten van 'Hexentrio' te beluisteren.

Labels:

(Guy Peters, 17.10.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.