Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
Gatecrash speelt Bolero
Eric Vloeimans' Gatecrash ft. Fay Lovsky, zaterdag 5 mei 2012, Paradox, Tilburg

Met Gatecrash in the house ben je verzekerd van een uitverkochte zaal gevuld met een uitermate enthousiast publiek. De elektronische formatie rond trompettist Eric Vloeimans staat immers altijd garant voor een avond eigenzinnige, krachtige jazz met kleurrijke spelingen vanuit allerlei wereldse, muzikale stromingen. Deze keer was er echter één verschil. De eerste set was in triovorm met singer-songwriter Fay Lovsky en pianist Jeroen van Vliet, de tweede set was als vanouds een ware soundexplosie aangevuld met de vaste Gatecrashers bassist Gulli Gudmundsson en slagwerker Jasper van Hulten.

Lovsky kennen we natuurlijk al van het gevoelige 'Images Of Washington' van de cd 'Gatecrashin’', het eerste album van de band. Maar de zangeres heeft ook een reputatie als veelzijdig instrumentalist. Zo bespeelde zij vanavond ook de zingende zaag, vibrafonette en theremin, een elektronisch instrument dat bespeeld wordt door de afstand tussen de handen en twee antennes te variëren. Dat was op zich al een openbaring. Zij begeleidde hiermee zichzelf bij zoete, lichtvoetige liedjes en poëtische vertolkingen binnen een breed muzikaal idioom, dat uiteenliep van pop, jazz en blues tot kleinkunst en chanson. Toch bracht ze juist hierdoor ook onrust. Door het telkens wisselen van instrumenten en verschillende muziekstijlen was het eigenlijk allemaal net iets te kort en te vluchtig om echt impact te hebben. Mais soie, Lovsky's verschijning is bijzonder fraai en fris. Zij bracht een zekere lichtheid en beroerde de nieuwsgierige luisteraars met haar welgevallige stem, open blik en leuke verhaaltjes. En met op de achtergrond de hese trompet van Vloeimans en het melodieuze pianogeluid van Van Vliet kon het niet meer stuk.

Gatecrash speelde in de tweede set enkel nieuwe songs. Te beginnen met 'Bolero' - niet te verwarren met dé Bolero - dat je zou kunnen omschrijven als een typisch Gatecrash-stuk: uptempo, sterke drive, veel breaks en elektronische effecten. Zonder zichzelf bewust als ego te etaleren is Vloeimans met zijn lyrische spel hierin het onbetwiste middelpunt, wat overigens ook geldt voor de meeste andere stukken. In zijn hang naar het avontuur en experiment in de muziek schroomt hij niet om zichzelf te laten zien. Hij stampvoet, lacht, is opgewonden of juist heel ingetogen. Het mag allemaal gezien worden en de kijker beleeft het daardoor intens mee. Gatecrash is mede hierdoor echt een liveact.

Maar, en dat moet toch gezegd worden, Gatecrash zou Gatecrash niet zijn zonder Van Vliet, wiens talent steeds maar lijkt te groeien. Zijn opzwepende akkoorden en intens gevoel voor melodie ('Albuquerque') zijn zeer zeker bepalend voor het signatuur van de band. En ook Gudmundsson imponeert telkens weer met zijn originele en basic, zeer sterke basgeluid. Om het enigszins visueel te maken: Gudmundsson speelde een breekbare melodie op zijn bas waar Vloeimans omfloerste tonen begon in te blazen. Hun samenspel ontvouwde zich als een soort mijmering, delicaat en toch krachtdadig. Van Hulten wist het juiste moment te vinden om subtiel in te breken, waarna naar een stemmige climax werd toegewerkt. Vloeimans noemde deze compositie liefkozend, voor zijn geliefde: 'When She Sleeps'. Dunkt mij dat er bij de heren genoeg potentie aanwezig is voor een nieuwe, gloedvolle cd.

Klik hier voor foto's van dit concert door Monique van der Lint. En klik hier voor een fotoverslag door Cees van de Ven.

Labels:

(Donata van de Ven, 14.5.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.