Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog





 


 

Concert
De kunst van de geëlektrificeerde jazz

Donny McCaslin Quartet 'Perpetual Motion', vrijdag 27 april 2012, Paradox, Tilburg

Binnen relatief korte tijd wordt duidelijk gemaakt dat de subtitel van dit optreden, naast een directe verwijzing naar Donny McCaslins laatste album, niet willekeurig gekozen is. Zonder afbreuk te doen aan zijn eigen karaktervolle sound wordt gemusiceerd in een weldadig feest van voortdurend wijzigende klankkleuren, stijlen, stemmingen en ritmes. De gerenommeerde tenorsaxofonist, van onder andere het Dave Douglas Quintet, de Mingus Dynasty en het vermaarde Maria Schneider Orchestra, waagt zich overigens voor de eerste maal en op zeer toegewijde wijze aan de kunst van de geëlektrificeerde jazz.

De afsluiter van de eerste set, 'Tention', is een getuigenis van het feit dat McCaslin niet schuwt persoonlijke elementen uit het leven te berde te brengen. Al even spanningsvol als humoristisch doen de verhalende solo's van hem en pianist Uri Caine verslag van een vertwijfelde nachtelijke zoektocht naar de speen van zijn acht maanden oude zoon. Voor dit vaderlijke spitsroeden lopen is de stilistische diversiteit ruimschoots aangetoond. Via de verfijnde abstractie van het titelstuk 'Perpetual Motion' naar de duistere en de weelderige barok van 'Gritty'. De compositie 'Firefly' is het broeierige, atmosferische en sensitieve intermezzo tussen de hoog-energetische composities. Daarin legt de tandem Fima Ephron en Rudy Royston, op respectievelijk elektrische bas en drums, een zeer effectief fundament, door een onweerstaanbare groove neer te zetten.

Na de break wordt de uiterst hippe en moderne vibe alleen maar diepzinniger. Binnen de blijvend geraffineerde harmonieën blijft McCaslin levendige, kamervullende, ritmische solo's blazen. De invloeden van Led Zeppelin en Christian McBride komen tot leven in 'LZCM', waarbij de ritmesectie rockend tekeergaat en Caine zijn meest vuige keyboardsolo van de avond laat horen. 'Memphis Redux' is een hommage aan het nummer 'Mercy,Mercy' van Cannonball Adderley. De kronkelende spacy soul-funk is een tour de force van de tenorsaxofonist, waarin het positivisme minutenlang doorklinkt in een onbegeleide solo. Naast het werk van 'Perpetual Motion' experimenteert het kwartet met nieuw materiaal. Ook hierin spelen de eerste inspiratiebronnen uit de jeugd van McCaslin een wezenlijke rol. Fragmentarische psychedelica, voorzien van lome solo's onder begeleiding van een voortdenderende elektrische bas. De complexe swing met kleurrijk drumwerk, omlijst met funky Rhodes-klanken, completeren de zeer muzikale reis.

Laatbloeier Donny McCaslin laat het heden en het verleden samensmelten. Een duizelingwekkend bereik op tenorsax en een ongelooflijk ingewikkelde ritme-opvatting maken zijn muziek een fascinerende en prikkelende aangelegenheid.

Klik hier voor foto's van dit concert door Louis Obbens.

Labels:

(Louis Obbens, 10.5.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'

Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.