|
Draai om je oren Jazz en meer - Weblog |
|
||
|
| |||
 Concert Benjamin Herman Quartet featuring Guy Barker: jazz met een grote J vrijdag 13 april 2012, Paradox, Tilburg Altsaxofonist Benjamin Herman is ongetwijfeld een van de meest productieve jazzmusici van Nederland. Met zowel New Cool Collective als zijn kleinere formaties worden zijn optredens geïnspireerd door zeer uiteenlopende muziekstromingen zoals dance-floor jazz, free jazz, funk, zelfs punk, maar ook traditionele muziek. Hierdoor trekt hij met zijn muziek naast de pure jazzfanaten een veel breder en gevarieerder publiek. Herman speelde op vele albums van zeer uiteenlopende artiesten, variërend van Candy Dulfer tot Misha Mengelberg. Hiervoor ontving hij naast diverse Edisons in 2006 de Boy Edgar Prijs. Hij blijft onvermoeibaar nieuwe samenwerkingen aangaan en lijkt ervan te genieten hiermee af en toe wat gevoelige tikken uit te delen aan de gevestigde orde, of anders gezegd, hij heeft lak aan heersende hokjesgeest. Kortom, Herman doet precies wat hij in zijn hoofd heeft, en bekommert zich nauwelijks om kritieken. Welnu, beste Meneer Herman, dan zal ik kort zijn, dit concert was heerlijk! Ditmaal nodigde Herman trompettist en goede vriend Guy Barker uit voor enkele concerten in Nederland. Een superieure Britse trompettist die bekend staat om zijn aantrekkelijk toon, vlekkeloze techniek en veelzijdige stijl. Maar eerlijk is eerlijk, Herman en Barker verkeerden ook in goed gezelschap met uitstekend gekozen medespelers als bassist Ernst Glerum, drummer Joost Patocka en de in Nederland nog redelijk onbekende Spaanse pianist Miguel Rodriguez. Laatstgenoemde toonde zich een begenadigd pianist die volledig leek op te gaan in de muziek. Met zijn gepassioneerde spel maakte hij een onuitwisbare indruk bij het publiek. In kwintetvorm bracht het blazersduo traditionele jazzmuziek met een knisperend randje. Herman en Barker begrepen elkaar goed en vulden elkaar prima aan. Het zijn handige blazers, die hun instrument tot in de puntjes beheersen en kunnen bogen op een flinke dosis talent en techniek. Vloeiende melodielijnen, prachtige duetten, kunstige impro's, solo's, en steeds zo gecontroleerd en in balans met elkaar. Maar ook het plaatje was mooi. Iedereen keurig in zwart pak, terwijl Patocka het als een echte branie niet kon laten om een wit pak en knalrode sokken en stropdas te dragen. Een kwinkslag die ook op sommige momenten in het samenspel terug te vinden was. Zoals ergens zo mooi omschreven: jazz is klasse, jazz is stijl, jazz is minstens 18 jaar oude whiskey. En dat heeft die Herman toch goed begrepen. Klik hier voor een fotoverslag van dit concert door Monique van der Lint. Labels: concert (Donata van de Ven, 2.5.12) - - [naar boven] Lees verder in het archief...
|
Archief
Artikelen Cd-recensies Concertrecensies Colofon Festivalverslagen Interviews Jazz in memoriams
Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken? |
