Draai om je oren
Jazz en meer - Weblog


 

Concert
Liefdesliedjes en sociaal commentaar
Lucas van Merwijk's Music Machine, zaterdag 11 februari 2012, USVA Theater, Groningen

Moeiteloos pendelde de Music Machine van drummer Lucas van Merwijk deze zaterdagavond tussen West-Afrika en het daar ooit van losgescheurde Zuid-Amerika. Dat laatste continent is hem vertrouwder dan het moederland, maar er zijn voldoende ritmische overeenkomsten voor een gezonde fusie.

De opening van het concert, een duet tussen de leider en percussionist Juan 'Bulú' Vitoria uit Venezuela, was een soort rituele ceremonie, bedoeld om de daaropvolgende riten in perspectief te plaatsen. Messcherp en explosief: ik zal niet beweren dat ik de schokgolven daadwerkelijk rond de percussionisten zag ontstaan, maar ik voelde ze wel degelijk. De plek rond Vitoria had duidelijk het meest te lijden. Gelukkig is het USVA Theater in een voormalig bankgebouw gevestigd; zonder een degelijk kistje TNT begin je daar weinig.

De Music Machine, die haar naam eer aandeed (in de zin dat de onderdelen met mathematische precisie op elkaar leken ingesleten) was dit keer opgetrokken rond de energieke en charismatische zangeres, gitariste en bassiste Manou Gallo. Afkomstig uit de Ivoorkust had die al op jeugdige leeftijd een ongezonde belangstelling voor het slagwerk getoond, waarmee ze dwars tegen de (mannelijke) tradities rond de trommels inging. Haar geïntegreerde gitaarduetten met Ed Verhoeff verwezen maar weer eens naar de duimpiano van West-Afrika (imiteerde die nou de gitaar of imiteerde de gitaar de duimpiano, of imiteerde de duimpiano de gitaar die de duimpiano imiteerde, etcetera, ad infinitum?) Indrukwekkend waren ook haar verende baslijnen, die dankzij haar plectrumloze techniek uitzonderlijk lenig uitpakten en de muziek te allen tijde een poppy, dan wel funky kleurtje gaven. Heel entertainend waren ook haar exercities op de flessofoon, een bescheiden batterij aan monsterflesjes, waarop ze tonen aanblies, die vervolgens in loops terechtkwamen, die samen met haar vocale interjecties een boeiend tapijt vormden, dat - althans voor mijn oren - naar haar ervaring in Zap Mama verwees.

Haar repertoire intussen bevatte 'ordinaire' liefdesliedjes en sociaal relevant commentaar op de politieke gang van zaken. Haar 'Chantez L’Amour' duidde op een turbulent liefdesleven, waar ik me, gezien Gallos fysieke verschijning, in combinatie met mijn eigen instelling als mannelijk chauvinistisch varken, wel wat bij voor kon stellen. Sorry. Maar in 'IOA' (Ivoorkusts voor 'ABC') verhaalde Gallo dat je met een goede opleiding zowel arts kunt worden als president, oftewel uitzuiger van je eigen land. Intussen groeide uit dromerige ritmische basakkoordjes een wonderschone melodie.

Klik hier voor enkele foto's van dit concert door Willem Schwertmann.

Labels:

(Eddy Determeyer, 23.2.12) - - [naar boven]


Lees verder in het archief...








Menupagina's:




Cd van het moment:
Sylvie Courvoisier - 'Chimaera'
Klik op de hoes om een track te beluisteren en voor meer informatie





Nieuws, tips, suggesties, adverteren, meewerken?
Mail de redactie.